Teatr Polski
Teatr mieści się w gmachu wybudowanym w 1904 roku wg projektu Hermanna Helmera i Ferdynanda Fellnera. Przez 16 lat był sceną wyłącznie niemiecką. W 1920 roku teatr przejął zawodowy zespół polski – Państwowy Teatr Narodowy w Toruniu. W latach 1922–25 i 1926–32 działał jako Teatr Miejski. W sezonie 1925/26 wszedł w skład Zjednoczonych Teatrów Pomorskich Bydgoszczy-Torunia-Grudziądza. W latach 1932–34 nosił nazwę Teatr Polski, a od 1934 do wybuchu wojny – Teatr Ziemi Pomorskiej. W okresie okupacji w gmachu działała niemiecka opera i operetka. Polski teatr ponownie rozpoczął pracę w czerwcu 1945 roku jako Teatr Ziemi Pomorskiej, w latach 1949–60 połączony ze sceną bydgoską pod nazwą Teatry Ziemi Pomorskiej Bydgoszcz-Toruń, od 1 lipca 1960 pod nazwą Teatr im. Wilama Horzycy.
Sezon: 1932 / 1933
Kierownictwo
kierownik literacki:
Adam Münnich
kierownik administracyjny:
Stanisław Gąsiorowski
administrator:
Paweł Kwaśniewski
Zespół artystyczny
reżyserzy: Józef Cornobis, Władysław Ilcewicz, Hanna Małkowska, Janusz Mazanek
scenografowie: Józef Karniej
aktorzy: Władysław Barański, Jerzy Block, Władysław Bracki, Julia Cedzyńska, Józef Cornobis, Jadwiga Ewert-Leman, Jerzy Gliński, Władysław Ilcewicz, Tadeusz Jejde, Konstanty Krugłowski, Jan Lenczewski, Wanda Łuczycka, Hanna Małkowska, Hanna Małkowska, Janusz Mazanek, Stanisława Mazarek-Żółkiewska, Maria Mirska-Zarębina, Zdzisław Mrożewski, Janina Porębska-Jaworska, Stefan Stańczyk-Nadworny , Zofia Suchankówna, Wanda Zbierzowska-Frydrych
inspicjenci: Stefan Stańczyk-Nadworny
