Teatr im. Wilama Horzycy
Teatr mieści się w gmachu wybudowanym w 1904 roku wg projektu Hermanna Helmera i Ferdynanda Fellnera. Przez 16 lat był sceną wyłącznie niemiecką. W 1920 roku teatr przejął zawodowy zespół polski – Państwowy Teatr Narodowy w Toruniu. W latach 1922–25 i 1926–32 działał jako Teatr Miejski. W sezonie 1925/26 wszedł w skład Zjednoczonych Teatrów Pomorskich Bydgoszczy-Torunia-Grudziądza. W latach 1932–34 nosił nazwę Teatr Polski, a od 1934 do wybuchu wojny – Teatr Ziemi Pomorskiej. W okresie okupacji w gmachu działała niemiecka opera i operetka. Polski teatr ponownie rozpoczął pracę w czerwcu 1945 roku jako Teatr Ziemi Pomorskiej, w latach 1949–60 połączony ze sceną bydgoską pod nazwą Teatry Ziemi Pomorskiej Bydgoszcz-Toruń, od 1 lipca 1960 pod nazwą Teatr im. Wilama Horzycy.
Sezon: 1961 / 1962
Kierownictwo
dyrektor:
Hugon Moryciński
kierownik artystyczny:
Hugon Moryciński
kierownik literacki:
Józef Gruda
Zespół artystyczny
reżyser: Maria D'Alphonse, Tadeusz Kozłowski
scenograf: Stanisław Bąkowski, Ewa Nahlik
aktorzy: Sidonia Błasińska, Bogusław Demczakowski, Ewa Ekwińska-Twardowska, Jerzy Ernz-Woźniak, Stefan Golczewski, Marian Harasimowicz, Grażyna Juchniewicz, Zbigniew Kłosowicz, Grażyna Korsakow, Helena Krauze, Zdzisław Krauze, Henryk Majcherek, Renata Maklakiewicz, Zofia Melechówna, Barbara Nikielska, Bolesław Nowak, Tatiana Pawłowska, Tadeusz Pelc, Jerzy Radwan, Helena Radwan-Łodzińska, Andrzej Saar, Józef Sadowski, Jerzy Smyk, Ewa Studencka-Kłosowicz, Wanda Ślęzak, Jan Tesarz, Witold Tokarski, Tadeusz Tusiacki, Eugeniusz Wałaszek, Helena Wilda, Leon Tomasz Witt, Zygmunt Wojdan, Alicja Zalewska, Adela Zgrzybłowska, Krzysztof Ziembiński
inspicjenci/suflerzy: Piotr Maruszak, Antonina Wojniusz
