Teatry i zespoły

Teatr działał w oficynie budynku przy Marszałkowskiej 73 w Warszawie. W okresie 2–19 września 1933 działał w fili przy Wolskiej 32, gdzie przeniesiono operetkę Kobieta, która wie, czego chce Oskara Straussa, reż. Witolda Zdzitowieckiego. Decyzja ta nie przyniosła spodziewanych profitów i mimo popularności Heleny Makowskiej, drugiej po Poli Negri zagranicznej polskiej gwiazdy, wolską scenę zlikwidowano.

W zamierzeniu teatr był operetką kameralną. Rozpoczął działalność z wielkim rozmachem i według mody zachodniej. Był poczwarką: pomiędzy operetką a teatrem komedii muzycznych. Zespół teatru stanowili solidni aktorzy lekkiej muzy, kilkoro zadebiutowało tu spektakularnie, na przykład Janina Brochwiczówna jako tytułowa Peppina w operetce Roberta Stolza (prem. 3 listopada 1932).

Doświadczenie kierowników teatru Juliusza Krzewińskiego i Leopolda Brodzińskiego wróżyło niezłą i stabilną przyszłość w niepewnych czasach kryzysu. Po kilku premierach, które za każdym razem utrzymywały się w repertuarze przez ponad miesiąć, teatr zakończył działalność skandalem. Fanny Gordon i Wiesław Eigner, autorzy operetki Yacht miłości , oskarżyli kierownictwo teatru o bezpodstawne i przedwczesne zdjęcie tytułu z afisza. W procesie wydano wyrok skazujący Leopolda Brodzińskiego na karę dwudziestu jeden dni bezwzględnego więzienia. Nie przeszkodziło to zespołowi pojechać w objazd i już po zamknięciu teatru zagrać spektakl m.in. w Krakowie.

Sukces 8.30 pociagnął powstanie kolejnych scen muzycznych. 18 października 1934 roku Kazimierz Krukowski otworzył Teatr na Kredytowej. Ta scena prztrwała zaledwie pięć miesięcy. Niedługo później powstał  teatr 8.15, który działał aż do września 1939 roku.

Ewa Hevelke (2017)

Bibliografia

• Edward Krasiński, Warszawskie sceny 1918–1939, P.I.W., Warszawa 1976
• Ludwik Sempoliński, Wielcy artyści małych scen, wyd. Czytelnik, Warszawa, 1977

​

Sezon: 1932 / 1933