Władysław Kieszczyński
KIESZCZYŃSKI Władysław, także W. Reder (15 I 1888 Warszawa - 1 VIII 1964 Koszalin), aktor, reżyser. Uczył się w Warszawie, najpierw w szkole handlowej, następnie w 1908-09 w Szkole Aplikacyjnej. W sez. 1910/11 występował w t. w Płocku, w 1911-12 w zespole objazdowym pod dyr. T. Pola, w sez. 1912/13 w Sosnowcu, latem 1913 w Busku, w sez. 1913/14 w T. na Pohulance w Wilnie, w sez. 1914/15 w sekcji dram. Tow. Gimnastycznego "Sokół" w Mińsku Litewskim (tu także reżyserował), w 1915 w Wilnie pod dyr. S. Książka, w 1917-19 nadal w Wilnie w zespole T. Lutnia (grał i reżyserował), w 1919 w objazdowym zespole pod dyr. L. Dybizbańskiego m.in. na Pomorzu, w 1920-21 w Bydgoszczy i Poznaniu, w sez. 1921/22 w Warszawie w T. Komedia i w sierpniu 1922 z zespołem tego t. gościnnie w Kaliszu, Piotrkowie, Płocku i Włocławku, w sez. 1922/23 w T. Miejskim w Łodzi, w sez. 1923/24 w T. Polskim w Wilnie, w sez. 1924:25 w T. Polskim w Katowicach i Sosnowcu, w sez. 1926/27 w T. Miejskich we Lwowie, następnie w teatrach Wilna i Warszawy. W czerwcu 1929 w Warszawie otworzył z J. Winiaszkiewiczem istniejący przez dwa tygodnie teatrzyk p.n. Nowa Operetka (w sali t. Stańczyk), gdzie wystawili operetkę "Lady X." W lipcu 1933 występował w warsz. T. Małym w kom. "Dżimbi", w kwietniu 1938 w warsz. T. Narodowym w kom. "Dudek"; poza tym w tym okresie stale występował w różnych zespołach rewiowych i operetkowych w Warszawie: T. Wielka Rewia (sez. 1935/36, 1937/38), w Operetce na Karowej (sez. 1936/37), w t. Ali Baba (1939), gdzie był też sekretarzem. L. Sempoliński określił go jako aktora "wybornie grającego w skeczach". W czasie okupacji niem. podczas II wojny świat. był aktorem (1940) i sekretarzem jawnego t. Komedia w Warszawie. Po wojnie do 1950 prowadził estradowe imprezy objazdowe, m.in. z udziałem A. Dymszy, L. Szczepańskiej, Wiecha. W 1955-56 organizował zespoły pomocnicze przy "Estradzie" krakowskiej. W 1957 występował w T. Śląskim w Katowicach, w sez. 1959/60 w T. Wybrzeże. Ostatni sez. 1963/64 spędził w Bałtyckim T. Dramatycznym im. Słowackiego w Koszalinie. W początkowym okresie kariery określany był jako amant bohaterski i komediowy, później jako charakterystyczny. Role: Ksiądz ("Klątwa"), Zbigniew ("Mazepa"), Gustaw-Konrad i Doktor ("Dziady"), Geniusz ("Wyzwolenie"), Don Diego ("Cyd"), Klaudiusz ("Hamlet"), Fedycki ("Ich czworo"), Sędzia śledczy ("Zbrodnia i kara"), Dawid Osipowicz Renesans ("Pluskwa").
Bibl.: Almanach 1963/64; Sikorski: Szkoła Aplikacyjna s. 23, 27,42, 79; Sempoliński: Wielcy artyści; Głos kosz. 1964 nr 187; Kur. warsz. 1922 nr 231; Pam. teatr. 1963 z. 1-4 (A. Wysiński s. 177); Afisze, IS PAN, MTWarszawa; Akta SPATiF.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
