Osoby

BŁASZCZYK Andrzej (13 października 1948 Łódź – 5 lutego 1999 Bydgoszcz),

aktor, reżyser. 

Był synem Tadeusza i Czesławy Błaszczyków; mężem aktorki Iwony Żelaźnickiej-Błaszczyk (1947–2005). W 1971 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Filmową, Telewizyjną i Teatralną w Łodzi. W czasie studiów, w sezonie 1969/70, grał rolę Pioruna (Kolumbowie) w Teatrze im. Jaracza. Od sezonu 1971/72 do końca 1973 należał do zespołu Teatru Zagłębia w Sosnowcu. W 1974–1981 występował w Teatrze Ziemi Łódzkiej (od 1979 pod nazwą Teatr im. Tuwima). W 1981/82 grał w Teatrze im. Szaniawskiego w Płocku. W sezonach 1982/83 i 1983/84 był aktorem Teatru im. Horzycy w Toruniu, w 1984/85 i 1985/86 w Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu. W sezonach 1986/87 i 1987/88 występował w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie, w 1988/89 i 1989/90 w Teatrze Dramatycznym w Słupsku. Od 1 marca 1990 do końca życia należał do zespołu Teatru Polskiego w Bydgoszczy.

Był aktorem charakterystycznym, do tego typu ról predysponowały go warunki zewnętrzne i duża «vis comica». Wystąpił m.in. jako: Sędzia (Popiół i diament, 1974), Judym (Ludzie bezdomni, 1974), Mario (Igraszki trafu i miłości, 1977), Edmund i Grzegorz (Damy i huzary, 1981 i 1983), Iwan Bezdomny (Mistrz i Małgorzata, 1981), Puczymorda (Szewcy, 1982), Walek (Ferdydurke, 1984), Murdel-Bęski (Matka Stanisława Ignacego Witkiewicza, 1985), Jan Piszczyk (Zezowate szczęście–2,1986); Laurenty (Na czworakach), Regimentarz (Sen srebrny Salomei), Egeusz i Spodek (Sen nocy letniej), Argan (Chory z urojenia) – 1987; Wojewoda (Mazepa, 1988), Bohater (Kartoteka, 1989), Drugi Pan Kolega (Czarowna noc, we własnej adaptacji i reżyserii, 1990). W Bydgoszczy zagrał m.in.: Bajkowskiego (Ciężkie czasy), Hołysza (Wyzwolenie) – 1990; Kubusia (Kubuś Fatalista i jego Pan), Browna, Jimmy’ego (Opera za trzy grosze) – 1992; Asasella (Mistrz i Małgorzata, II wersja, 1993); Schielkego (Rozmowy z katem), Davisa (Dozorca) – 1994; Chłopa (Anioł na dworcu, 1995), Skrzypka (Rzeźnia, 1997), Kaprala (Dziady, 1998). 

Zajmował się też twórczością kabaretową, pisał skecze, teksty piosenek, gromadził repertuar. W 1991 opracował program kabaretowy pod tytułem Skok do śmieszności, który wszedł do repertuaru Sceny Nocnej Teatru Polskiego w Bydgoszczy. W 1997 zorganizował Stowarzyszenie Teatru na Barce, w którym jeszcze tego roku wystawił we własnej reżyserii montaż poezji Wisławy Szymborskiej Obmyślam świat i Antygonę w Nowym Jorku (grał Pchełkę), w 1998 sztuki Opowiadanie na dobranoc i Związek otwarty (wystąpił w roli Reżysera), w 1999 montaż poezji Mickiewicza według własnego scenariusza pod tytułem Mickiewicz: uciechy.

Bibliografia

Almanach 1998/99; Bydg. leksykon teatr, (il.); T. Dramatyczny w Płocku 1975–85 (il.); Gaz. Pom. 1999 nr 31, 33; Ilustr. Kur. Pol. 1999 nr 27; Akta (fot.), ZASP. 

Ikonografia

Fot. – Bibl. Nar., IS PAN, ITWarszawa.

Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.