17 lutego 1920
W małym domku Rittnera w Reducie
Warszawa, Reduta: premiera W małym domku Tadeusza Rittnera w reżyserii Juliusza Osterwy i Mieczysława Limanowskiego, z Marią Dulębianką jako Marynią. Jan Kochanowicz – Doktor, Mieczysław Szpakiewicz – Sielski, Antoni Różycki – Jurkiewicz. Drugie przedstawienie w dorobku Reduty odegrano 157 razy. Rittner, który je obejrzał pod koniec maja, zachwycił się odtwórczynią Maryni. Pytany potem w prasowym wywiadzie, kto był niedoścignionym wykonawcą napisanej przez niego roli odparł, że „Dulębianka w Domku”. I zaznaczył, że Elza „Galafres w Wiedniu w jednej setnej nie była taka”.
Według Zbigniewa Raszewskiego było to jedno z trzech największych przedstawień pierwszej Reduty warszawskiej, obok Fircyka w zalotach (prem. 16 października 1920) i Judasza Tetmajera ze Stefanem Jaraczem w roli tytułowej (prem. 23 maja 1923).
Próby do spektaklu trwały sześć miesięcy, każda rola była dublowana. Premiera w drugiej obsadzie odbyła się 2 marca, z Heleną Rolandową w roli Marii.
W 1924 Osterwa komentował metodę pracy:
„Tu dotknęliśmy sprawy kontaktów. Samo opracowanie roli nie wystarcza. Gra, mimo doskonałej pracy jednego aktora, wyjdzie fatalnie, jeśli inni będą grali mniej dobrze niż jeden Dopiero wtedy możńa mówić o wykonaniu sztuki, jeżeli jest pewna równa linia w wykonaniu wszystkich członków zespołu. W ten sposób dochodzi się do tego, co nazywa się tonem w sztuce. My do tego dochodziliśmy dopiero przez liczne próby. (...) Wtedy też dotknęliśmy problemu dublowania ról. W ten sposób chcieliśmy zwalaczać niezdrowe ambicje w teatrze”
(cyt. za Józef Szczublewski, Żywot Osterwy, Warszawa 1973, s. 152).
Rafał Węgrzyniak (2015), Janusz Legoń (2019)
