Artykuły

Słynny francuski choreograf Maurice Béjart zmarł w wieku 80 lat - poinformował zespół baletowy z Lozanny, którym Béjart kierował od 20 lat.

Bejart zmarł dziś (22 listopada) wcześnie rano w szpitalu, gdzie przebywał od kilku miesięcy. Cierpiał na problemy z nerkami i sercem.

35 członków zespołu kontynuuje obecnie próby do nowego spektaklu "Around the World in 80 Minutes" (W 80 minut dookoła świata), którego premierę przewidziano na 20 grudnia.

***

Naprawdę nazywał się Maurice Berger (ur. 1.01.1927 r. w Marsylii we Francji). Był tancerzem, choreografem, dyrektorem zespołów baletowych.

Naukę tańca rozpoczął w szkole baletowej przy Operze Marsylskiej, studia kontynuował w Paryżu u profesorów takich jak: Leo Staats, Lubov Egorova, Nora Kiss, madame Rousanne, następnie w Londynie u Very Volkovej.

Jako tancerz zadebiutował w 1945 w Vichy. W latach 1945-47 był członkiem Jnglesbys International Ballet, a w latach 1950-52 Cullberg Ballet.

Podczas pobytu w Szwecji zrealizował film-balet "Ognisty ptak" Strawińskiego. W 1954 wraz z pisarzem Jeanem Laurentem założył swój pierwszy zespół Les Ballets de l'Étoile, dla którego stworzył "Poskromienie złośnicy". Pierwszym znaczącym przełomem w twórczości Béjarta staje się wystawienie w 1955, baletu "Symfonia samotnego człowieka" do muzyki konkretnej Pierra Henry i Pierra Schaeffera. Inne ważne balety z tego okresu to: "Le Teck" (1956), "Sonata we troje" (1957), "Orfeusz" (1958).

Kolejnym punktem zwrotnym i momentem ważnym w historii tańca staje się premiera własnej wersji "Święta wiosny" w 1959 r. Balet ten powstał na zamówienie Maurice'a Huismana, ówczesnego dyrektora teatru de la Monnaie w Brukseli. Sukces i rozgłos jaki towarzyszył wystawieniu słynnego baletu Strawińskiego sprawiły, że Béjart otrzymał propozycję objęcia posady choreografa i dyrektora baletu z możliwością stworzenia własnej dużej compagnie w Brukseli.

W 1960 roku powstał Balet XX wieku jeden z najsłynniejszych zespołów baletowych ubiegłego stulecia, skupiający wybitnych wykonawców, tancerzy i tancerki z różnych stron świata. Członkami zespołu byli min: Paolo Bortoluzzi, Laura Proença, Tania Bari, Germinal Casado, Jorge Donn, Suzanne Farell, Woytek Lovski, Gerard Wilk, Maina Gielgud, Daniel Lommel, Shonach Mirk, Michael Gascard, Patrice Touron, Gil Roman i wielu innych.

Béjart współpracował również z najwybitniejszymi tancerzami XX wieku takimi jak: Rudolf Nurejew, Michaił Barysznikow, Maja Plisiecka, Carla Fracci, Jean Babilée, Marcia Haydée, Sylvie Guillem. W ciągu 27 lat pobytu w Brukseli Béjart stworzył wiele ze swych najważniejszy choreografii min. "Bolero" (1961), "Msza dzisiejszych czasów" (1967), "Bhakti" (1968), "Niżyński - klaun Boga" (1971), "Golestan - ogród różany" (1973), odbywając jednocześnie liczne tournée po całym świecie. W 1987 w związku z ze zmianą dyrekcji teatru de la Monnaie dochodzi do konfliktu. Bejart podejmuje drastyczną decyzję opuszczenia Brukseli wraz z zespołem. Kolejną siedzibą staje się Lozanna, gdzie choreograf kontynuuje swoją pracę a zespół przyjął nową nazwę - Béjart Ballet Lausanne.

Maurice Béjart należał do tych twórców, którzy "eksploatują" swój świat i swój "język tańca". Powracające motywy, tematy, obrazy tworzą zamknięty zbiór elementów, z których powstają nowe układy. Źródeł inspiracji jest jednak wiele, a zakres zainteresowań obejmuje różne dziedziny z obszaru szeroko pojętej kultury: literatura, teatr, opera, film, filozofia zachodnioeuropejska oraz filozofia i kultura dalekiego wschodu. Wszystkie wielki fascynacje Béjarta w połączeniu z jego osobistymi doświadczeniami, doznaniami i przemyśleniami znajdują odbicie w jego twórczości. Twórczości niezwykle płodnej, bo obejmującej ponad dwieście prac choreograficznych,w których wyróżnić można cztery najważniejsze tematy: miłość, śmierć, podróż, obrzęd.