Irena Trojecka
TROJECKA Irena, właśc. I. Trzywdar-Rakowska, z Polaków (20 X 1904 Warszawa - 12 IV 1970 Gdynia), aktorka. Była córką Józefa Polaka i Marii z Kryńskich, żoną Gwidona Trzywdar-Rakowskiego (zob. t. 1). Podana w akcie zgonu data urodzenia 19 XII 1909 mało prawdopodobna. Do szkoły średniej uczęszczała w Poznaniu i tam uczyła się podobno zawodu aktorskiego. Być może ona w 1922 pod nazwiskiem Trzywdar-Rakowska była aspirantką ZASP-u; nie jest to pewne, bo nie wiadomo kiedy wyszła za mąż. Według własnej relacji pracę rozpoczęła w sez. 1924/25 w T. Miejskim w Łodzi; nast. występowała w Łucku, T. Popularnym w Łodzi, Lesznie, Grodnie, T. Polskim i Małym w Warszawie, ale wiadomości tych nie udało się potwierdzić. W 1933-35 przebywała wraz z mężem we Francji i zapewne brała tam udział w przedstawieniach polskich. W 1938-39 występowała w T. Marynarki Wojennej w Gdyni. Podczas II wojny świat. zajmowała się handlem. W 1945 podjęła znów pracę w T. Dramatycznym Marynarki Wojennej w Gdyni. W sez. 1946/47 występowała w T. Miejskim w Słupsku, nast. przebywała w Wejherowie. W lecie 1948 grała rolę Belli ("Głęboko sięgają korzenie") w Gdańskim Zespole Artystycznym. W sez. 1948/49 występowała w T. Powszechnym w Łodzi, 1949/50 w T. im. Węgierki w Białymstoku, od 1952 do emerytury (1968) w T. Wybrzeże w Gdańsku. Grała takie role, jak: Żona Jacobsona ("Wiosna w Norwegii"), Dziurdziulińska ("Klub kawalerów"), Pani Wenzel ("Kolega"), Diwa ("Zawisza Czarny" J. Słowackiego), Podstolina ("Zemsta"). Bibl.: Kaszyński: Teatr łódz.; Szczepkowska: 20 lat t. na Wybrzeżu; Dz. Bałt. 1953 nr 291 (il.) 1970 nr 87; Scena Pol. 1922 z. 8-10; Programy, IS PAN; Akta, ZASP; Akta, T. Wybrzeże Gdańsk; Akt zgonu nr 395/70, USC Gdynia. Ikon.: Fot. - Arch. Dok. Mech. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
