Osoby

DRACZEWSKA Janina, właśc. J. Drac, z Lejczyków (29 XI 1891 Warszawa - 16 I 1962 Łódź), aktorka. Była córką Jana i Heleny Lejczyków. Ukończyła gimn. J. Jankowskiej w Warszawie. W 1908 wstąpiła do Szkoły Aplikacyjnej przy WTR, ale po wyjściu za mąż przerwała studia i podjęła je ponownie w 1920. W 1923 ukończyła Oddział Dramatyczny przy Konserwatorium Muzycznym i debiutowała w T. im. Fredry w Warsza­wie pod pseud. Draczewska. Występowała kolejno w T. Semafor we Lwowie (sez. 1926/27), w t. Rewia w War­szawie (1927/28) i T. na Bielańskiej (1928/29), w T. Miejskim w Grodnie (1929-31), w t. Qui Pro Quo w Warszawie (sez. 1931/32), w T. Jaskółka (sez. 1932/33 i 1934/35), w T. Ateneum i T. Polskim (1933-34), w Stołecznym T. Powszechnym (sez. 1935/36), w zespo­le objazdowym ZNP "Płomyk" (1936-37), w T. Miej­skim we Lwowie (sez. 1937/38). Podczas II wojny świat. nie pracowała w teatrze; od 1945 występowała na scenach łódz.: w T. Bajka (1945), T. Kameralnym (1945/46), T. Syrena (1946/47). W sez. 1948/49 należała do zespołu T. Polskiego w Bielsku, od 1949 do 1957 występowała w T. Nowym w Łodzi. Początkowo grała role naiwnych i amantek, później charakterystyczne, jak np. Barbara ("Gwałtu co się dzieje"), Wanda ("Jan Maciej Karol Wścieklica"), Wdowa ("Balladyna"), Made­jowa ("Królowa przedmieścia") i Karhanowa ("Brygada szlifierza Karhana"). Po II wojnie świat. występowała także w filmach. Bibl.: Almanach 1961/62; Lorentowicz: T. Polski; Sikorski: Szkoła Aplikacyjna s. 10, 77; Biuletyn Informacyjny SPATiF 1962 nr 19/20; Biuletyn Państw. T.Nowego 1956/57 nr 7; Kur. Warsz. 1923 nr 289; Teatr 1962 nr 6. Ikon.:Fot. W rolach - MTWarszawa Film.: 1950 - Pierwszy start. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973