Grzegorz Nawrocki
NAWROCKI Grzegorz
(ur. 1949 - zm. 14 stycznia 1998, Warszawa, Polska)
Dziennikarz, reporter, fotograf i dramatopisarz. Z wykształcenia był prawnikiem. W latach siedemdziesiątych rozpoczynał pracę jako dziennikarz. Został wówczas reporterem tygodnika studenckiego "itd". Bardzo szybko odkryto jego talent i rozpoczął współpracę z poważnymi pismami: "Polityką", "Literaturą" i "Kulturą". Jako reporter sięgał po tematy kontrowersyjne i trudne. U schyłku lat siedemdziesiątych związał się z demokratyczną opozycją. Był jednym z założycieli i ważnym autorem podziemnego pisma "Robotnik". Po ogłoszeniu w Polsce stanu wojennego został zwolniony z "itd". Wówczas jego teksty zaczęły się ukazywać w tzw. drugim obiegu i na Zachodzie. Publikował opowiadania na łamach londyńskiego "Pulsu" i w wydawanych w Berlinie Zachodnim "Przekazach" i "Archipelagu" pod pseudonimem Marcin Step. Do odbiorców w kraju docierały dzięki temu, że były czytywane w audycjach Radia Wolna Europa.
Krótko - na przełomie roku 1989 i 1990 - współpracował jako dziennikarz z "Gazetą Wyborczą" i "Tygodnikiem Solidarność". Od 1997 roku na łamach miesięcznika "Scena" publikował stałe felietony.
W swojej pracy reporterskiej niejednokrotnie posługiwał się aparatem fotograficznym. Zdjęcia, które zrobił w czasie sierpniowego strajku i w stanie wojennym, stały się rozpoznawalne. Jego esej fotograficzny zatytułowany "Pamięć murów", opowiadający o śladach powstania warszawskiego we współczesnym życiu stolicy, otrzymał Nagrodę Dziennikarzy Niezależnych przyznaną przez podziemne Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich. Wystawa była pokazywana w podziemiach Kościoła na Żytniej w Warszawie oraz w Księgarni Polskiej w Paryżu.
Nawrocki był także autorem książek reporterskich. Pierwsza z nich nosiła tytuł "Szpan" (1980) i dotyczyła młodzieżowych subkultur. Opublikowane w 1987 roku "Struktury nadziei" zawierały dwadzieścia pięć wywiadów w ludźmi działającymi w podziemiu. W ostatniej, zatytułowanej "Polak z Polakiem" (1990), mówił - jako pierwszy w Polsce krytycznie - o micie polskiego sierpnia i legendzie wokół postaci Lecha Wałęsy. Kosztowało go to utratę pracy w "Tygodniku Solidarność". Wówczas Nawrocki został prywatnym wydawcą. Dzięki jego staraniom ukazała się seria "Wybrańcy bogów" poświęcona losom polskich pisarzy i poetów - Cypriana Kamila Norwida, Stanisława Ignacego Witkiewicza, Brunona Schulza, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, Marka Hłaski i Leopolda Tyrmanda.
Kilka ostatnich lat przed śmiercią zajmował się pisaniem dramatów. Debiutancką sztukę
"Młoda śmierć" napisał zainspirowany doniesieniami prasowymi o zabójstwach dokonywanych przez coraz młodszych ludzi. Uznano ją w ankiecie miesięcznika "Teatr" za najważniejsze wydarzenie sezonu 1995/96 w polskiej dramaturgii współczesnej. Śmierć przerwała jego pracę nad scenariuszem filmowym na podstawie "Młodej śmierci". Inną sztuką Nawrockiego noszącą tytuł "Ten sam adres" był zainteresowany warszawski Teatr Rampa.
