Gorzów Wlkp. Rubik nie zawiódł
Gorzowianie kochają Rubika [na zdjęciu]. Z wzajemnością. Kompozytor mówi gorzowianom same miłe rzeczy, a oni dają dowody przywiązania. Nawet jeśli trzeba nocą przez trzy godziny postać w deszczu przed telebimem na odludnym Zawarciu.
Niedzielna prapremiera oratorium Piotra Rubika miała być - po uroczystościach 2 lipca - drugim największym wydarzeniem jubileuszu 750-lecia miasta. I faktycznie była. Gorzowianie nie zawiedli - bilety rozeszły się na pniu. Rubik nie zawiódł, bo mimo różnych osobistych kłopotów i zawirowań z umową wyrobił się i napisał, co trzeba. Roman Kołakowski oszczędził nam rymów typu "Niech się każdy dowie, jak się kocha w Gorzowie". Były inne. O ile jednak w żadnej piosence nie pada nazwa Gorzowa, to przecież gorzowianie i tak mają swoje oratorium. A to dlatego, że są i Schody Donikąd i Dzwon Pokoju. I Cyganie i miłość. I róże z parku Róż.
To wystarczyło, żeby "Habitat" - bo tak nazywa się pierwsza, gorzowska część "Oratorium dla świata" - wyciskał łzy nawet z oczu prezydenta. Zresztą wszyscy byli wniebowzięci. Rubik da się lubić. Miał być prezent urodzinowy na 750-lecie? No i był. Tych, którzy się nie zmieścili w hali targowej, albo nie stać ich było na bilety, zaprosił ekstra na próbę generalną w sobotę. Żeby wszystko było jak na koncercie, to chóry i orkiestra, i sam maestro ubrani byli na galowo. Widzowie z próby otrzymali właściwie nawet pewien bonus: w końcu zobaczyli mistrza "przy pracy". A w niedzielę wieczorem, kto nie dostał się do środka, mógł oglądać wszystko na telebimie pod halą. Tłum, dorośli i dzieci trwał na targowisku mimo deszczu, mimo chłodu. No, niech ktoś powie, że to nie miłość!
Jeśli ktoś nie miał okazji posłuchać "Habitat" ani w hali tymczasowo koncertowej, ani pod halą na warzywniaku, będzie musiał poczekać na płytę z nagraniem oratorium.
