Poznań. Oświadczenie zespołu artystycznego Teatru Ósmego Dnia
Po kilku latach szykanowania Teatru Ósmego Dnia przez urzędników Urzędu Miasta Poznania i niektórych radnych, w końcu dochodzi do bezpośredniej próby rozbicia zespołu - piszą w oświadczeniu aktorzy Teatru Ósmego Dnia.
Po kilku latach szykanowania Teatru Ósmego Dnia przez urzędników Urzędu Miasta Poznania i niektórych radnych - poprzez m.in. kolejne cięcia budżetu, próby zmiany statutu Teatru, zagęszczające się kontrole, nieudzielanie zgód Ewie Wójciak na wyjazdy ze spektaklami Teatru Ósmego Dnia, próby kontroli i ingerencji w repertuar Teatru, bezprecedensową kampanię oszczerstw i insynuacji, w końcu dochodzi do bezpośredniej próby rozbicia zespołu poprzez wszczęcie przez Prezydenta Miasta Poznania procedury odwołania Ewy Wójciak ze stanowiska dyrektor naczelnej i artystycznej Teatru Ósmego Dnia, który współtworzymy razem od ponad czterdziestu lat.
To wszystko przypomina nam stare dobre pomysły KC PZPR cytowane w naszym przedstawieniu Teczki. Stanowczo protestujemy przeciwko takim praktykom.
Teatr Ósmego Dnia to miejsce, w którym odbywają się nie tylko nasze przedstawienia i spektakle bezkompromisowych młodych twórców, ale również spotkania wokół kontrowersyjnych książek, np. "Maestro" Marcina Kąckiego czy "Z krwi, kości i wiary. Ksiądz Wojciech Lemański" Anny Wacławik-Orpik, debaty dotyczące ważnych tematów społeczno-politycznych, m.in. lokatorów wyrzucanych przez czyścicieli kamienic, obecnej sytuacji na Ukrainie czy jakości lokalnej demokracji...
Teatr Ósmego Dnia to ludzie, którzy poza tworzeniem sztuki, aktywnie angażują się w życie społeczne: uczestnicząc w wolnościowych manifestacjach, popierając oddolne ruchy miejskie, niezależne stowarzyszenia, tworząc sztukę z grupami wykluczonymi (np. spektakl "Osadzeni. Młyńska 1" zrealizowany we współpracy z więźniami) i w zapomnianych miejscach (np. Stara Rzeźnia, opuszczona dzielnica Śródka czy hala Zakładów H. Cegielskiego).
Poprzez te wszystkie działania bierzemy udział nie tylko w rozwoju sztuki alternatywnej, ale też w kształtowaniu społeczeństwa obywatelskiego. Jesteśmy zapewne jednym z najlepszych towarów eksportowych Poznania, promującym polski teatr przed kilkusettysięczną widownią całego świata.
Zastanawiające, że wciąż musimy bronić naszej postawy.
Adam Borowski
Marcin Kęszycki
Tadeusz Janiszewski
