Artykuły

Sezon 2005/2006 to dla łódzkiej operetki kolejny rok w stanie zawieszenia. Bez remontu i z symboliczną premierą.

Konieczna modernizacja sceny rozpocznie się najwcześniej w czwartym kwartale 2006 r. Potrzeba 40 mln zł - to i tak okrojony oszczędny budżet. Miasto przyznało tylko 15 mln zł. Teatr liczy na 25 mln zł z funduszy unijnych: Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego i z Norweskiego Mechanizmu Finansowego. Dotacja miasta pokryje tylko wkład własny sceny oraz koszty prac przygotowawczych.

Etaty i długi

- Otrzymujemy najniższą dotację spośród scen muzycznych w Polsce - mówi Wiesław Ostojski, dyrektor naczelny Teatru Muzycznego. - 3 890 000 zł rocznie nie pokrywa nawet kosztów stałych, czyli pensji i utrzymania budynku.

Dla porównania: Teatr Muzyczny w Poznaniu na 2005 r. dostał od miasta 4 731 000. W ubiegłym sezonie zrealizował trzy premiery, na ten zapowiadają się także trzy nowe tytuły. Wrocławski Teatr Muzyczny "Capitol" w 2004 r. otrzymał od władz aż 6 636 000 zł. Dzięki nim w roku artystycznym 2004/2005 przygotował cztery premiery i ma nadzieję na kolejne cztery w tym roku.

Oba te teatry zatrudniają na etat mniej osób niż łódzka operetka: wrocławski - 114, poznański - 120. Obok stałego zespołu występują w nich artyści zakontraktowani do określonych tytułów. Łódzka scena opiera się na etatach: co miesiąc wypłaca pensję 170 osobom.

Finanse Muzycznego podreperowałaby spłata przez wierzycieli długów. Pokaźną listę dłużników - winnych za występy gościnne czy wynajem sali - otwiera Festiwal Dialogu Czterech Kultur. Od pierwszej edycji w 2002 r. zalega operetce aż 200 tys. zł.

- Nasze możliwości spłaty są ograniczone - mówi Maciej Okuński, dyrektor festiwalu. - W przyszłym roku chcielibyśmy zaproponować operetce gościnę dwóch dochodowych wydarzeń z prawem do zysku z biletów.

Co dalej, operetko?

Dziś Teatr Muzyczny ma za mało pieniędzy, żeby pracować. I za dużo, by upaść. Sygnałem ostrzegawczym o artystycznej wegetacji był sezon 2003/2004, w którym teatr nie dał żadnej premiery. Zeszły i nadchodzący sezon to ledwie pozory normalności. W kwietniu 2005 r. i Teatr Wielki, i Muzyczny, wystawiły dwie wersje "Wesołej Wdówki", do tego - w podobnej obsadzie. Na ten sezon - Rok Mozartowski - Andrzej Knap zapowiada operę "Czarodziejski flet". W styczniu artyści Muzycznego zagrają ją w Monachium; wiosną powstanie wersja dla dzieci.

W ten sposób trudno zarobić pieniądze. Fatalny stan techniczny operetki zniechęca potencjalnych najemców sali. A na afiszu przeważają poranne spektakle dla dzieci: "Pinokio", "Kopciuszek", "Jaś i Małgosia" i "Smurfowisko".

W sprawie Muzycznego są dwa rozwiązania. Pierwsze: wymaga remontu i wyposażenia sceny w technikę na światowym poziomie. Tylko wtedy będą mogły tu powstać intrygujące inscenizacje klasycznych operetek, po których nie sposób kpić z doklejonych wąsów. Mierzyć trzeba w "Wesołą wdówkę" w reżyserii Tomasza Koniny, a nie w składanki przebojów Straussa i Lehara, sprzedawane za granicą.

Jak przyciągnąć szeroką publiczność? Pozyskać współproducenta i wykupić licencję na musicalowy familijny hit-pewniaka. "Józefem i cudownym płaszczem snów w technikolorze" Andrew Lloyd Webera można by ścigać się z "Kotami" czy "Tańcem wampirów" w warszawskiej Romie.

Młodych, którzy na "Barona cygańskiego" raczej nie zawiną, może zaintrygować współczesna opera kameralna. "Telefon" Gian Carla Menottiego gościł nawet na 26. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej w 2005 r. we Wrocławiu. W Łodzi ze znakomitym przyjęciem spotkał się "Człowiek, który pomylił żonę z kapeluszem" Michaela Nymana wystawiony w 2002 r. na Scenie X w Teatrze Wielkim.

Wyjście drugie jest łatwiejsze. Jeśli miastu nie zależy na scenie operetkowo-musicalowej na wysokim poziomie, to niech przeprosi zespół i wpuści buldożery. Atrakcyjny teren w centrum developerzy chętnie kupią.

Na zdjęciu: widownia Teatru Muzycznego.