Osoby

Stefania Górska, 1°v Reinstein, 2°v Pawłowska, 3°v Zadrozińska (6 I 1907 Warszawa - 3 VIII 1986 Warszawa), tancerka, piosenkarka, aktorka, kompozytorka. W l. 1923-28 kształciła się w Warszawie w prywatnej Szkole Umuzykalnienia Stefana i Tacjanny Wysockich, gdzie jako wyróżniająca się uczennica była też zatrudniana w charakterze pomocniczej siły pedagogicznej. W 1928 w zespole Tacjanna-Girls zadebiutowała w warsz. t. Qui-Pro-Quo w rewii "Ja lubię podglądać", następnie "Czy Anna jest panna?", "Czy pani Marta jest grzechu warta?", gdzie śpiewała tytułowy przebój, a później także piosenki apaszowskie, z przedmieść Warszawy i charakterystyczne, jak "Panna Mania gra na mandolinie", "Sex appeal". W l. trzydziestych była jedną z najpopularniejszych warsz. aktorek rewiowych i kabaretowych, występowała w Qui-Pro-Quo (do 1931) i z zespołem tego t. w Krakowie (1928), w Rewii w Poznaniu z okazji Powszechnej Wystawy Krajowej i Lwowie (1929); w warsz, t. Banda (1931-33), T. Małym (sez. 1932/33), Rex (1933), Cyganeria (1933-34), Stara Banda w Hollywood (1934-35), Cyrulik Warszawski (1935-38) i z zespołem tego t. gościnnie m.in. w Krakowie (1936), Ciechocinku (1937), Kielcach, Płocku i Zakopanem (1938), w t. Buffo (1938), Małe Qui-Pro-Quo i gościnnie w programie rewiowym w Częstochowie (sez. 1938/39). Grała z powodzeniem w filmach: "Piętro wyżej", "Zabawka" (1933), "Córka generała Pankratowa" (1934), "Antek policmajster" (1935), "Papa się żeni" (1936), "Parada Warszawy" (1937). komponowała muzykę do piosenek, np. "Nasza jest noc" (do słów Juliana Tuwima), "Rozstanie", "Głos z daleka", "Niech nikt o tym nie wie". W czasie okupacji niem. grała w warsz. t. Złoty Ul, Nowości, Skala (1940), Komedia, Maska (1941), Miniatury (1942), Bohema (1942, 1944), T. Rozmaitości "Jar" (1943), Melodia (1944). Po wojnie związana była stale z T. Syrena, początkowo w Łodzi (1945-48) i nadal po przeniesieniu tego t. do Warszawy (1948-77). Najlepsze role, to m.in. Gobett, a potem Aurora ("Pani prezesowo" Hennequina i Vebera) i Kazio ("Żołnierz królowej Madagaskaru" Dobrzańskiego), z końcem sez. 1976/77 przeszłą na emeryturę. W 1980 wystąpiła ostatni raz, gościnnie w szopce jubileuszowej T. Syrena - "Warto byś wpadł" Grońskiego i Marianowicza. Źródło: Almanach sceny polskiej 1985/86. Tom XXVII. Wydawnictwo Naukowe PWN - Warszawa 1993.