Osoby

Tadeusz Wesołowski, właśc. Naglicki. (5 VII 1900 Tarnów - 31 1982 Kraków), aktor, reżyser. Ukończył seminarium nauczycielskie i Szkołę Dram. Kazimierza Gabryelskiego w Krakowie. Od 1919 występował na scenach krak., początkowo w T. YMCA, następnie w nowo otwartym T. Bagatela (1919-25). W sez. 1922/23 grał także gościnnie w T. Polskim w Katowicach. W l. 1925-39 w t. warsz.: Polskim i Małym, T. Ćwiklińskiej i Fertnera (sez. 1926/27), a od 1931 głównie w T. Narodowym, Nowym i Letnim. Niektóre role: Hilary ("Mąż z grzeczności" Abrahamowicza i Ruszkowskiego), Kochanek ("Ich czworo" Zapolskiej), Albin ("Śluby panieńskie" Fredry), Wituś ("Skiz" Zapolskiej). W czasie II wojny świat, grał w t. jawnych w Warszawie: Bohema, Figaro, Kometa, T. m. Warszawy, Nowy Miraż. Po wyzwoleniu związany był z Krakowem. Grał i reżyserował w T. im. Słowackiego (1945-46), T. Kameralnym TUR (1946-47), Miejskich T. Dramatycznych (1947-54), Starym T. (1954-71). W okresie powojennym grał takie role, jak Felek ("Romans z wodewilu" Krzemińskiego), Profesor ("Don Juan" Rittnera), Ben ("Śmierć komiwojażera" Millera), Albert Ren ("Skandal w Hellbergu" Broszkiewicza), Nos ("Wesele" Wyspiańskiego), Hr. Respekt ("Fantazy" Słowackiego), Kieniewicz ("Uciekła mi przepióreczka" Żeromskiego). Reżyserował m.in. "Ich czworo" Zapolskiej, "Romans z wodewilu" Krzemińskiego (gościnnie w warsz. T. Ludowym, 1958), "Krzyk o północy" Carraca. 4 IV 59 obchodził jubileusz 40-lecia, a 19 IV 64 - 45-lecia pracy art. W 1965 otrzymał tytuł Członka Zasłużonego SPATiF-ZASP. Źródło: Almanach Sceny Polskiej 1981/82