Osoby

PICHELSKI Jerzy (27 listopada 1903 Saratów – 5 kwietnia 1963 Warszawa),

aktor.

Był synem Jana i Heleny Pichelskich. Ukoń­czył studia na Oddziale Dramatycznym przy Kon­serwatorium Muzycznym w Warszawie. 1 września 1929 debiutował w Teatrach Miejskich w Wilnie i pozostał tam przez dwa sezony. W 1931–32 występował w Teatrze Polskim w Poznaniu, od sez. 1932/33 w Teatrze Polskim w War­szawie, a od sez. 1934/35 do wybuchu II wojny światowej również na innych scenach TKKT.

W 1939 brał udział w obronie Warszawy. Podczas okupacji pracował jako kelner w „Kawiarni Aktorów”, w 1941 występował w jawnym teatrze warszawskim Komedia, potem w teatrze Na Antresoli. Jednocześnie działał w konspiracji; Bohdan Korzeniewski wspominając okupacyjny okres nazwał go „do sza­leństwa odważnym żołnierzem podziemia”.

Po wyzwo­leniu rozpoczął pracę w 1945 w Teatrze Miejskim w Lublinie. W sez. 1946/47 i 1947/48 występował w Teatrze Syrena i Teatrze Osa w Łodzi, w 1948–50 w Teatrze Polskim w Warszawie, w 1950–57 w Teatrze Domu Wojska Polskiego, od 1957 do końca życia w Teatrze Polskim. Zmarł nagle, podczas próby w teatrze.

Role: Muller (Fraulein Doktor), Eskalus (Miarka za miarkę), Lutoborski (Aszantka), Solanio (Kupiec wenecki), Baśnicki (Jadzia wdowa), Juhas (Gałązka rozmarynu), Mikołaj (Zbrodnia i kara), Dolski (Wielki człowiek do małych interesów), Walery Łukasiński (Noc listopadowa), Upiór (Wesele). Wy­stępował także często jako aktor filmowy.

Bibliografia

Almanach 1962/63; Kaszyński: Teatr łódz.; Lorentowicz: T. Polski; Warnecki (il.); Ekran 1963 nr 20 (il.); Pam. teatr. 1963 z. 1–4; Panorama 1960 nr 18; Teatr 1963 nr 11; Życie Warsz. 1963 nr 83; Afisze, MTWarszawa; Akta SPATiF nr 384.

Ikonografia

J. Żebrowski: P. jako Montecchi (Romeo i Julia), rys., repr. Express Wieczorny 1956 nr 253; A. Stopka: P. uczy się roli, karyk. rys., repr. Życie lit. 1961 nr 12; Fot. pryw. i w ro­lach – IS PAN, MTWarszawa.

Filmografia

1933 – Szpieg w masce; 1937 – Kościuszko pod Rac­ławicami, Ludzie Wisły; 1938 – Florian, Granica, Ostatnia brygada, Sygnały, Za winy niepopełnione; 1939 – Biały mu­rzyn, Przez Izy do szczęścia, Trzy serca; 1948 – Ulica Granicz­na; 1955 – Podhale w ogniu; 1959 – Lotna, Tysiąc talarów, Zamach, Zezowate szczęście; 1960 – Krzyżacy; 1961 – Kwie­cień; 1962 -Między brzegami; 1963 – Daleka jest droga.

Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1765–1965, PWN, Warszawa 1973.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów stosowanych w źródłowej publikacji.