Kalendarium

Kraków: uroczystości związane z setną rocznicą urodzin Adama Mickiewicza; tego dnia odsłonięto pomnik poety a wieczorem w Teatrze Miejskim odbyło się przedstawienie „muzyczno-deklamacyjne” (m. in. wygłoszono tzw. Wielką Improwizację), nazajutrz, 27 czerwca, rocznicowe przedstawienia (popołudniowe i wieczorne) miały już bardziej „teatralny” charakter: wykonano sceny z III części Dziadów (więzienną, łącznie z Improwizacją, oraz VIII – Pan Senator), wieczór zamknął Epilog Lucjana Rydla z dekoracjami Stanisława Wyspiańskiego. Z didaskaliów: „Z podniesieniem kurtyny widać na pierwszym planie wielką ścianę z ciosowych głazów, która wypełnia cały otwór sceny [...]. Kamienny łuk, bogato rzeźbiony w laurowe liście, zatacza się do dołu półkolem, na którego szczycie kamienny medalion Mickiewicza z maski pośmiertnej [...]. Wewnątrz łuku wgłębia się scena i przedstawia kryptę Mickiewiczowską na Wawelu. Na środku sarkofag wysunięty ku widzowi – w głębi podziemia schody prowadzące do katedry [...]. Na przodzie sceny, w głowach sarkofagu, siedzi na kamiennym stopniu Anioł Grobu w długiej białej szacie z ogromnymi białymi skrzydłami. Przy nim na posadzce pali się grecka lampa. [...] Z katedry dolatują stłumione dźwięki organów, które milkną niebawem. [...] Mówiący nachylają się ku sobie, ale nie odwracają prawie oczu od sarkofagu”. {z druku ulotnego, który ukazał się w Krakowie niebawem po uroczystościach; cyt. za: Stanisław Wyspiański, Dzieła zebrane, red. pod kierownictwem Leona Płoszewskiego, t. 12: Inscenizacje, Kraków 1961 WL, s. 7-8)}. W przedstawieniu wystąpili (m. in:): Józef Śliwicki (Konrad), Węgrzyn (Frejend), Józef Kotarbiński (Nowosilcow), Ludwik Solski (Ksiądz Piotr) – w scenach z Dziadów oraz Wanda Siemaszkowa (Dusza Narodu), Kazimierz Kamiński (Litwin) i Stanisław Knake-Zawadzki (Anioł) – w Epilogu.