Arrigo Boito
Ur. 24 II 1842, Padwa. Zm. 10 VI 1918, Mediolan.
Arrigo Boito był bardzo ciekawą postacią w życiu artystycznym drugiej połowy XIX w. Syn włoskiego malarza-miniaturzysty i Polki, Józefiny Radolińskiej, w jednej osobie muzyk, literat i znawca języków zarówno klasycznych, jak i nowożytnych, odbywał w młodości liczne podróże artystyczne do Francji, Niemiec, Belgii i Anglii, odwiedził też ojczyznę swej matki. Brał czynny udział w życiu muzycznym Włoch, by z kolei zaciągnąć się jako żolnierz-ochotnik pod sztandary rewolucyjnej armii Garibaldiego. Dopiero z biegiem lat jego zapał wyczerpał się i przestało go interesować życie artystyczne oraz sprawy polityki. Zachował zawsze sentyment dla ojczyzny swej matki, czemu dał dowód, biorąc czynny udział w stworzeniu polskiego muzeum w Zurychu.
Twórczość kompozytorska Boita nie jest zbyt bogata i mimo że on sam był osobistością wysoko cenioną, jednak poszczególne jego dzieła nie odnosiły zrazu poważniejszych sukcesów. Większe uznanie zyskała sobie twórczość Boita dopiero w szereg lat po jego śmierci, a wyrazem tego stał się m. in. zorganizowany przez Artura Toscaniniego w 1947 festiwal dzieł Boitowskich z udziałem najwybitniejszych wykonawców. Obok muzycznej twórczości dziełem Boita są też m. in. świetne libretta do "Otella" i "Falstalffa" Verdiego oraz (mniej udane) libretto "Giocondy" Ponchiellego.
Źródło: Przewodnik Operowy Józef Kański, PWM 1997