Warszawa. Zmarł scenograf Andrzej Sadowski
Scenograf teatralny i telewizyjny Andrzej Sadowski zmarł we wtorek w wieku 84 lat - poinformowała PAP żona artysty Joanna Kasperska-Sadowska.
Andrzej Sadowski przez większość swojego życia związany był z Warszawą, urodził się we Lwowie, w 1925 roku. W Warszawie Sadowski przeżył okupację, był członkiem Armii Krajowej, walczył w Powstaniu Warszawskim. Ukończył warszawską ASP.
Był uznawany za rekordzistę teatralnych realizacji - wykonał ich blisko 400. Współpracował z wieloma teatrami dramatycznymi. Na scenie debiutował w 1945 roku przygotowując dekoracje do "Rewii Polskiej Ballady" w Krakowie.
Później pracował głównie na scenach warszawskich - m.in. w Teatrze Ludowym, Teatrze Dramatycznym, Teatrze Ateneum i Teatrze Narodowym. Był jednym ze współzałożycieli Warszawskiego Teatru Dramatycznego. Zrealizował tam wiele przedstawień m.in. "Antygonę" Sofoklesa, "Romulusa Wielkiego" Friedricha Durrenmatta, "Księdza Marka" Juliusza Słowackiego.
Współpracował również z teatrami poznańskimi - Nowym i Polskim oraz wrocławskimi - m.in. Polskim i Współczesnym. W teatrach dramatycznych pracował z wieloma wybitnymi reżyserami - min. Izabellą Cywińską, Bohdanem Korzeniewskim, Jerzym Markuszewskim, Tadeuszem Mincem, Januszem Warmińskim, Lidią Zamkow, Jerzym Zegalskim.
Sadowski zasłynął jako twórca scenografii i kostiumów do przedstawień operowych, gdzie pracował głównie z Ryszardem Perytem, oraz Jitką Stokalską i Markiem Weiss-Grzesińskim. Od 1961 związany był z Warszawską Operą Kameralną. Zrealizował tam większość swoich przedstawień, w tym niemal wszystkie opery Wolfganga Amadeusza Mozarta.
Do jego najbardziej znanych przedstawień operowych należą m.in. "Joanna D'Arc na stosie" Arthura Honeggera - zrealizowana w Operze im. Moniuszki w Poznaniu, "Otello" Giuseppe Verdiego, "Stabat Mater" Karola Szymanowskiego, "Reqiuem" Giuseppe Verdiego, "Śmierć w Wenecji" Benjamina Brittena - w Teatrze Wielkim w Poznaniu, "Borys Godunow" Modesta Musorgskiego, "Straszny dwór" Stanisława Moniuszki - w Teatrze Wielkim w Warszawie, "Il Ritorno D'Ulisee", "Koronacja Poppei" Claudia Monteverdiego oraz "Dido And Aeneas" Henry'ego Purcella - na scenie Warszawskiej Opery Kameralnej.
Otrzymał wiele nagród, w tym Koryfeusza Scenografii, Pegaza i - w 2005 roku - nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida. Od 1983 roku był kierownikiem Katedry Scenografii w warszawskiej ASP.
