Szekspir wg Biura Podróży w Edynburgu
- Odarty do zwęglonego kośćca plenerowy spektakl Teatru Biuro Podróży pozostawia zapach spalonych mostów. Przedstawienie jest długim ekscytującym uderzeniem obrazów splecionych z grzmiącą muzyką, pełzającym ogniem i unoszącym się dymem - o spektaklu "Kim jest ten człowiek we krwi?" pisze The Guardian.
Od 5 sierpnia ich spektakl "Kim jest ten człowiek we krwi" można oglądać na Festiwalu Teatralnym Fringe w Edynburgu, największym na świecie festiwalu teatrów awangardowych. Poznaniacy są już na półmetku: swój ostatni spektakl pokażą w Szkocji 27 sierpnia. Do tej pory sprzedali ponad 3 tys. biletów, a ich spektakl został zarejestrowany przez stację BBC. Co o polskiej adaptacji "Makbeta" piszą miejscowe gazety?
"The Guardian" (8.08.07, Lyn Gardner)
Wiszące ciało Lady Makbet zostaje znalezione za zamkniętymi drzwiami; wiedźmy przemykają wśród drzew, atakując dźwiękiem kołatek; Makbet gra w berka ze śmiercią na szczudłach, pchającą wielką beczkę pełną czaszek ofiar. Świetnym pomysłem na realizację tego spektaklu jest to, że wygląda on zarówno średniowiecznie jak i bardzo współcześnie, przywołując na myśl krwawych dyktatorów ostatniego półwiecza: od Hitlera do Pol Pota i Saddama, bez wspominania nazwisk. Spektakl jest bardzo błyskotliwy - zarówno w planie ogólnym jak i w szczegółach i pozostawia widzowi miejsce na własne skojarzenia.
Widzimy najpierw jak Makbet i Banko podróżują motocyklem przez powojenną ziemię jałową, podczas gdy w sztabie planowane są strategie i zabijany jest nagi jeniec. Jednakże broń tych żołnierzy okazuje się bezużyteczna w starciu z zawoalowanymi postaciami trzech wiedźm, zjaw z natrętnego koszmaru, których kule się nie imają.
Oczywiście w takim spektaklu tekstu jest mało, a skondensowana historia ukazuje przejście Makbeta od wygórowanych ambicji do szaleństwa i śmierci w mgnieniu oka, niemniej jednak w przedstawieniu udaje się pokazać subtelności życia pod dyktatorskimi rządami Makbetów. Bardzo dobrze oddane jest bezpośrednie napięcie między Makbetem i Bankiem. We wspaniałej scenie domowa atmosfera zostaje złamana w chwili, gdy skrwawione prześcieradła Dunkana wywieszone zostają do prania prawie równocześnie z egzekucją Banka.
Obrazowanie spektaklu jest inteligentnie skonstruowane: zaczyna się w lesie, gdzie zwęglone pnie drzew są powalone w chwili, gdy ofiary Makbeta są mordowane. Pod koniec powstają z martwych jako Las Birnamski idący na zamek.
Syn Banka odgrywa ważną rolę - pojawia się w przerażającej wizji przyszłości, w której nawiedza żywych oraz w finałowym momencie, kiedy wspina się po płonącym zamku po koronę Makbeta.
Ten spektakl pokazuje polski teatr w swojej najlepszej formie i przypomina także, że teatr plenerowy może być zarówno inteligentny i wizualnie atrakcyjny.''
"Evening News" (8.08.07, Lucy Ribchester)
"Tylko w czasie Fringe możliwe jest spotkanie wytrwałych widzów, którzy stawiają czoła ulewie dla sztuki. A Teatr Biuro Podróży z pewnością na takie poświęcenie zasługuje. Faktem jest, że deszcz dostarcza perfekcyjnego kontekstu tej uderzająco potężnej adaptacji.
Szekspirowska krwawa historia o ambicji i tyranii pokazana jest w scenerii industrialno-gotyckiej. Opowiedziana przez polski teatr, znany ze swoich mocnych fizycznych spektakli; wykorzystuje ogień, szczudła i motocykle. Z oryginalnego scenariusza pozostał kościec, historia jest opowiedziana głównie poprzez działania, choć pojedyncze kwestie pomagają odnaleźć się w akcji. Wszystko trwa około godziny. Wykorzystując ogromny uniwersytecki dziedziniec ten wspaniały teatr połączył klasyczne obrazowanie świata rozkładu i pokuty ze złowieszczo aktualnymi odniesieniami do wojny.
Trzy wiedźmy przypominają katolickie zakonnice albo muzułmańskie kobiety z zakrytymi twarzami. Pojawiają się jak baśniowe ponure drzewa, poruszając się na szczudłach, a strzały z broni Makbeta nie czynią im krzywdy. Wszechobecny jest ogień - od melancholijnego szaleństwa Lady Makbet oświetlonego świecami do apokaliptycznego finału. Momentami kulminacja sceny nie osiąga zamierzonego poziomu, jednakże cała koncepcja przedstawienia jest niezwykła i zawiera przerażające obrazy, które mogą się przyśnić w koszmarach. Uwagę zwraca też to, że teatr w takim samym stopniu wywołuje strach jak i przyjemność. Ten teatr pozostaje w dialogu ze światem zewnętrznym i używa każdego teatralnego narzędzia, aby pokazać swoją wizję."
