Śladem naszych publikacji - "Teatr stanął na głowie"
Bydgoszczy potrzebny jest teatr normalny, zwyczajny obfitujący w wielkie wydarzenia repertuarowe, sukcesy reżyserskie i pamiętne kreacje aktorskie, natomiast eksperymenty zaspakajające artystyczne ambicje Pana Dyrektora można realizować na małej kameralnej scenie - pisze czytelniczka Gazety Pomorskiej, w odpowiedzi na opinię Kazimierza Kurka, w sprawie nowego modelu teatru, proponowanego przez Pawła Łysaka.
"Powrót Odysa" Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Pawła Wodzińskiego w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, wywołał różne reakcje. Swoją opinią podzielił się z nami emerytowany aktor Kazimierz Kurek. Fragmenty jego krytycznego listu zamieściliśmy w "Pomorskiej" 17 maja. W związku z tą publikacją otrzymaliśmy m.in. listy, które prezentujemy poniżej:
Niestety z niesmakiem przeczytałem przedrukowany przez Państwa gazetę list. To zadziwiające że zdecydowaliście się Państwo na prezentację listu pełnego frustracji i agresji językowej (wiem ze nie zrobiły tego inne gazety, w których również chciał zaistnieć emerytowany aktor). Czy każdy frustrat ma szansę na druk i to jeszcze jak mniemam zaproszony na premierę? Mnie przedstawienie "Powrót Odysa" poruszyło i wydało się ważnym głosem w moim myśleniu o nas samych, naszych powrotach, niespełnionych marzeniach, kompleksach i niestety wzajemnej agresji. 1 wyciągam z niego wnioski.
WACEK
Miałam szczęście a właściwie nieszczęście być w bydgoskim teatrze na premierze "Powrotu Odysa" Stanisława Wyspiańskiego. Siedziałam pod balkonem i nic nie rozumiałam, co aktorzy mówią. Dlatego za sukces tego spektaklu uważam fakt, że to wszystko trwało tylko godzinę. Zgadzam się ze wszystkimi krytycznymi uwagami Pana Kazimierza Kurka, o których przeczytałam w "Gazecie Pomorskiej" w artykule "Teatr stanął na głowie". Wreszcie znalazł się człowiek odpowiedzialny, odważny i kompetentny, który bez ogródek publicznie powiedział, co myśli o samym przedstawieniu "Odysa" jak również o napuszonej artystycznej wizji dyrektora teatru P. Łysaka. Bydgoski Teatr nie powinien być (cytuję) "Akademią Pana Kleksa dla dorosłych".
Odczyty, wykłady, warsztaty, performance to właściwa wykładnia dla kreatywnego dyrektora wielkiego Domu Kultury, nie zaś dla zawodowego jedynego teatru 400. tys. miasta Bydgoszczy. W całej sytuacji tego wieczoru zadziwiły mnie pewne momenty:
a) Dlaczego po foyer teatru biegał zabłąkany pies?
b) Dlaczego aktor mówiąc tekst przez cały czas chodził na rękach?
c) Dlaczego aktorka grająca Penelopę wniosła na scenę kuszę a cały zespół miarowo wykrzykiwał: Połamać łuki?
Może dlatego, abym postawiła to pytanie...
Tak się złożyło, że kilka dni później trafiłam na piękny wieczór w zakopiańskiej "Atmie", poświęcony w całości 70. rocznicy śmierci Karola Szymanowskiego. Pan prof. Andrzej Stefański wykonywał utwory ministra, a aktorzy zakopiańskiego Teatru St. Witkacego czytali listy: Szymanowskiego, Witkacego, Iwaszkiewicza, które ci wielcy twórcy pisali do siebie.
Tuż przed rozpoczęciem wieczoru zauważyłam pewną ciekawostkę, mianowicie: występująca para aktorów sprawdzała swoją słyszalność po wszystkich pokojach dawnego domu, a dziś muzeum im. Karola Szymanowskiego.
Po ogromnych brawach, które wykonawcy otrzymali na zakończenie mam prawo sądzić, że dowcipnie przekazywany tekst dotarł do wszystkich widzów. Zastanawiam się, czy w czasie prób "Odysa" pan reżyser Paweł Wodziński zadał sobie trud, by sprawdzić słyszalność swoich aktorów? Wszak kupując bilet na "Odysa" chciałabym zrozumieć o czym aktorzy mówią.
Panu Kazimierzowi Kurkowi serdecznie dziękuję za jego odwagę szczerość, żarliwość i głębokie zaangażowanie w ważne, aktualne problemy bydgoskiego teatru.
Bydgoszczy potrzebny jest teatr normalny, zwyczajny obfitujący w wielkie wydarzenia repertuarowe, sukcesy reżyserskie i pamiętne kreacje aktorskie, natomiast eksperymenty zaspakajające artystyczne ambicje Pana Dyrektora można realizować na małej kameralnej scenie.
GRAŻYNA, ZAKOPANE
