„Carmen” w Starym Browarze
W niedzielę, o godzinie 23:20 Don Jose poderżnął gardło Carmenie… Tak zakończyło się widowisko, przygotowane w plenerowym anturażu Starego Browaru, na zamówienie Festiwalu w Carassonne. Czy zamawiający spodziewali się takiej właśnie produkcji? 0 tym dowiemy się po występach we Francji.
Świadomie określiłem tę realizację opery Carmen widowiskiem, bo manifestacyjnie przekreśla ona tradycje inscenizacyjne, a muzykę sprowadza do roli ilustracji, i to często bardzo nie przylegającej do wymyślonych licznych obrazków komiksowych i baletowych scenek-koszmarków. Oczywiście tym gorzej to dla niej, że będąc constans (partytura!), nie mogła zostać „poprawiona”! Bo XIX-wieczne libretto (wg pięknej noweli Prospera Merimee) zostało bezceremonialnie skorygowane, dostosowane do współczesnych nam obyczajów, moralności, mody etc., prowokując bardzo niekonsekwentne rozwiązania sceniczne, a już horrendalne w połączeniu z muzyką. W dalszej walce ze „sztampą operową” za podstawowe kryterium wyboru obsady głównych solistów uznano ich wygląd — najważniejsze, aby byli „młodzi i piękni” (słowa reżysera!) — mniej interesująca była jakość ich głosów i śpiewu… Byli więc młodzi, bez większej praktyki wokalno-scenicznej, z materiałem głosowym nie do tych partii, nie do tej opery…
Orkiestra na pewno grała dobrze, była przecież niedawno jedynym pozytywem wykonania koncertowego opery. Zmienił się tylko dyrygent, co wpłynęło zresztą dodatnio na stosowane tempa. To było zauważalne, natomiast niuanse wykonawcze kryło prymitywne nagłośnienie; jeszcze gorzej ucierpiały na tym Chóry. Soliści mieli mikroporty, poprzyczepiane eksperymentalnie na różnych wysokościach.
Wszystko to bardzo „urozmaicało” proporcje dźwiękowe… W Carcassonne rozwiązania techniczne będą z pewnością doskonalsze; wokalne też… A sceniczne? Mam nadzieję, że wprowadzone zostaną pewne korekty…
W każdym razie życzę wraz z czytelnikami „GP” sukcesu.
