Młodzi w „Strasznym dworze”
W niedługim głosie po premierze odbyło się w Operze Bałtyckiej szczególne przedstawienie Strasznego dworu Moniuszki. Spektakl obsadzono prawie wyłącznie siłami młodych śpiewaków. Dla Marzeny Prochackiej (Hanna) i Elżbiety Hornung (Jadwiga) była to część egzaminu dyplomowego w PWSM.
Elżbieta Kostrzewska (Cześnikowa) jest już po dyplomie w gdańskiej PWSM, ale w Operze Bałtyckiej śpiewa od kilku miesięcy i jest to jej pierwsza większa partia. Marek Kalisz po raz pierwszy występował w tenorowej partii Stefana, natomiast młody baryton Zbigniew Sawicki, którego znany z partii Eneasza w operze Purcella po raz pierwszy śpiewał rolę Macieja.
Przygotowanie młodych śpiewaków Jest dużą zasługą i sukcesem reżysera Bogusławy Czosnowskiej. Młodzi znaleźli właściwy stosunek do naszego naród owego dzieła. Ich Moniuszko jest przede wszystkim prosty, wolny od operowej sztampy.
Marzena Prochacka posiada duże walory sceniczne: urodę, wdzięk, świeży, srebrzysty głos, ładną technikę. Widać też po niej już obycie sceniczne. Od debiutu w Potajemnym małżeństwie Cimarosy rozwinęła się głosowo i aktorsko. W dziedzinie trudnej techniki koloraturowej zrobiła ogromne postępy, za to należą się wyrazy uznania jej pedagogowi adj. Brygidzie Skibie, wykształconej w klasie znanej śpiewaczki koloraturowej Haliny Mickiewiczówny. Marzena Prochacka ma emisję naturalną, z czego wynika dobra dykcja i łatwość operowania głosem. Jej fraza jest giętka, a muzykalność
prowadzi ją do właściwej interpretacji.
Ważnym wydarzeniem wydoje się być debiut sceniczny Elżbiety Hornung. Duży, bogaty, praw dziwie operowy mezzosopran. Partia Jadwigi opracowana w kaź dym drobiazgu. Młoda śpiewaczka odpowiada za każdy dźwięk, każdy nasycony jest zarówno brzmieniem Jak i właściwą emocją. Interpretacja dumki Jadwigi była godna dojrzałej artystki. Elżbieta Hornung ma warunki głosowe i sceniczne na karierę operową. Wyszła z klasy wybitnego pedagoga doc. Barbary Iglikowskiej. Klasa ta nosi przydomek „kuźni talentów” – wyszło z niej wielu laureatów nagród krajowych i międzynarodowych, wielu artystów śpiewających w operach polskich i zagranicznych.
Interesującą postać Macieja stworzył Zbigniew Sawicki, absolwent łódzkiej PWSM. Ten młody baryton ma głos o ładnej barwie, emisję naturalną, głos jest nośny. Ma też zdolności aktorskie. Młodemu śpiewakowi nie jest łatwo zaczynać od roli charakterystycznej — Zbigniew Sawicki wyszedł z tej próby zwycięsko.
Dużą niespodzianką był występ Marka Kalisza — po raz pierwszy w tak dużej i trudnej partii tenorowej. Stefan w Strasznym dworze to partia czołowa, długa, wymagająca pełnej świadomości w rozłożeniu sił — by starczyło ich na wszystko. Obecnie głos Marka Kalisza brzmi znacznie lepiej niż dawniej. I tu trzeba docenić zasługi pedagogiczne Floriana Skulskiego pedagoga PWSM, a jednocześnie wybitnego solisty Opery Bałtyckiej, który odważył się przestawić już śpiewającego solistę (dotychczas – barytonem) i zrobił to, jak się okazało, z całym znawstwem. Marek Kalisz ma wysokie dźwięki swobodne, ładnie zaokrąglone. Ciepłe słowa należą mu się za wykonania sławnej arii Stefana. Po arii czuło się już zmęczenie w głosie. Aktorsko solista radził sobie dobrze.
Elżbieta Kostrzewska, która wystąpiła w partii Cześnikowej ma głos o szlachetnej barwie, ma też jak na swój staż artystyczny ładną technikę głosową Natomiast na swobodę sceniczną musi zapracować. Młoda śpiewaczka wyszła z klasy Haliny Mickiewiczówny.
Po okresie stagnacji, która od jakiegoś czasu dawała się zauważyć w Operze Bałtyckiej, wydoje się, że na firmamencie pojawili się zdolni artyści, z którymi można wiele zrobić. Od tego, poprzez takie partie, stopniując trudności, będzie kierownictwo opery prowadziło młodych do rozwoju głosowego i aktorskiego, zależy przyszłość debiutantów i instytucji.
