Pan Paweł
Stary preparator zwierząt dożywa wraz z siostrą swych dni w dawnej fabryce mydła. Oddaje się rozmyślaniom, słuchaniu płyt, graniu na zabytkowej fisharmonii. Tymczasem pomieszczenia fabryczne odziedziczył młodziutki Helm, usiłujący rozkręcić tu nowy interes. Niestety, lokator ani myśli się wyprowadzić. Okaże się człowiekiem bezgranicznie wolnym, któremu bogactwo doświadczeń daje istotną przewagę nad bogactwem materialnym. Z postaci Pana Pawła Jerzy Nowak uczynił symbol człowieka-opoki, współczesnego Diogenesa. Wspaniała rola. Wyrazistą postać jego siostry, dystyngowanej damy, spragnionej komplementów i rozmów, zwłaszcza z młodymi mężczyznami, stworzyła w dwóch krótkich wejściach Elżbieta Karkoszka. Biznesowym aspiracjom młodego yuppie Helma — świetny Tomasz Schimscheiner — jako widzowie powinniśmy kibicować, choć dziwnie nie potrafimy. Dzięki aktorskim osobowościom wiotki i nieuchwytny materiał dramaturgiczny Tankreda Dorsta posłużył reżyserowi Bartoszowi Szydłowskiemu do stworzenia fascynującego widowiska.
