Adam Hanuszkiewicz miał także epizod poznański. Tu debiutował jako reżyser
W środę, 4 grudnia, minie 8 lat od śmierci Adama Hanuszkiewicza. Jeden z najwybitniejszych polskich aktorów i reżyserów zmarł w 2011 roku w Warszawie w wieku 87 lat. Przez wiele lat był dyrektorem artystycznym warszawskich teatrów Narodowego i Nowego. Miał także epizod poznański.
Urodził się we Lwowie, 16 czerwca 1924 roku. Jego rodzice prowadzili tam sklep. Jeszcze przed wojną uczęszczał do tamtejszego Państwowego III Gimnazjum Męskiego im. Króla Stefana Batorego. W1944 roku pod Rzeszowem, gdzie wówczas mieszkał, wstąpił do zespołu teatralnego Wojska Polskiego.
Po wojnie w 1945 roku Adam Hanuszkiewicz pracował najpierw w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie, a potem w Teatrze Dolnośląskim w Jeleniej Górze. To tam debiutował rolą Wacława w Zemście Aleksandra Fredry w reżyserii Stefanii Domańskiej.
Nie ukończył żadnej szkoły aktorskiej, a egzamin eksternistyczny zdał w 1946 roku w Łodzi. Potem przez trzy lata grał w Teatrze Dramatycznym w Krakowie i przez rok w warszawskim Teatrze Rozmaitości.
W latach 1950-55 grał w Teatrze Polskim w Poznaniu. To właśnie tu w 1951 roku miał miejsce jego debiut reżyserski. Była to "Niespokojna starość" Leonida Rachmanowa. Po latach okazało się, że była to jedyna sztuka radziecka, jaką w życiu wyreżyserował.
Ale poznańska publiczność zapamiętała go z tamtych czasów z czegoś innego: z roli "Hamleta" w głośnej inscenizacji Wilama Horzycy.
Od 1955 roku Adam Hanuszkiewicz pracował głównie w Warszawie. Był współtwórcą Teatru Telewizji. Jeszcze w 1955 roku wyreżyserował swoją pierwszą sztukę telewizyjną. Był to "Złoty lis" Jerzego Andrzejewskiego. W latach 1957-1963 Adam Hanuszkiewicz był naczelnym reżyserem TVP, a w latach 1956-1968 pracował jako reżyser i dyrektor Teatru Powszechnego.
W 1968 roku po usunięciu Kazimierza Dejmka, którego inscenizację "Dziadów" uznano za antyradziecką, został dyrektorem Teatru Narodowego. Stworzył wtedy wiele wybitnych inscenizacji w tym m.in. słynną "Balladynę" w nowoczesnych kostiumach i z wykorzystaniem motocykli marki honda. W roku 1970 po raz pierwszy od 1944 odwiedził rodzinny Lwów. Nawiązał wtedy kontakt z Polskim Teatrem Ludowym we Lwowie, prowadzonym przez Zbigniewa Chrzanowskiego.
Na początku lat 80. stracił zaufanie władzy i został odwołany ze stanowiska dyrektora Teatru Narodowego. Ostatnim pożegnalnym spektaklem wyreżyserowanym tam przez niego był "Śpiewnik domowy". W stanie wojennym Adam Hanuszkiewicz przyłączył się do bojkotu telewizji przez środowisko aktorskie. Reżyserował wtedy w warszawskich teatrach Ateneum i Studio oraz w Łodzi i za granicą. W latach 1989-2007 był dyrektorem warszawskiego Teatru Nowego. Wyreżyserował tam m.in. spektakl "Chopin jego życie, jego..." według własnego scenariusza i przedstawienie "Europa do nas my do Europy" według Witolda Gombrowicza. Jego ostatnim spektaklem była "Miłości krew" według Juliusza Słowackiego. Hanuszkiewicz zmarł w warszawskim szpitalu przy ul. Stępińskiej.
