Artykuły

Operetka to trochę żart starej daty, ale czasem warto powrócić do humoru sprzed lat, zwłaszcza jeśli jest nadal aktualny. Rozmowa z Pawłem Aignerem, reżyserem operetki "Hrabina Marica".

Marta Gruszecka: Od "Ptasznika z Tyrolu", ostatniej pana realizacji w Operze Krakowskiej, mija 10 lat. Wraca pan do Krakowa z kolejną operetką, przebojową "Hrabiną Maricą". Dlaczego ten tytuł?

Paweł Aigner: Do zrealizowania operetki w Operze Krakowskiej zaprosili mnie dyrektor Bogusław Nowak i kierownik muzyczny Tomasz Tokarczyk, z którym współpracowałem przy "Ptaszniku...". "Hrabina Marica" jest jedną z tych operetek, które mają w sobie najwięcej szlagierów. Popisowe arie Kálmána są śpiewane przy okazji większości sylwestrów, koncertów czy wieczorów operetkowych. Krakowska publiczność nalega na operetkę, zatem jeśli wystawiać ten rodzaj teatru, to tylko tytuł z prawdziwego zdarzenia.

Po co melomanom operetka?

- Widzowie chodzą na operetki, by dobrze się bawić i posłuchać muzyki, którą dobrze znają. Pod tym względem "Hrabina Marica" jest świetnie napisana przez Kálmána, bo zawiera kilka słynnych przebojów. Niektórzy twórcy, ku uciesze widowni, dodają do "Hrabiny Maricy" przeboje musicalowe (m.in. podczas sceny balu). I ja uznałem, że do znanych i lubianych utworów Kálmána można dołączyć coś, co jeszcze uatrakcyjni spektakl. Zdecydowałem się m.in. na nieśmiertelnego kankana, który jest szczególnie związany z operetką, z lekką muzyką. Zespół baletu bardzo ucieszył się na wieść o tym, że zatańczą ten żywiołowy taniec.

W "Hrabinie Maricy" wystąpią śpiewacy, orkiestra, chór i balet. Pracował pan nad wieloma spektaklami operowymi, muzycznymi, a nawet lalkowymi... Operetka jest łatwiejsza?

- Praca nad operetką jest wymagająca przede wszystkim ze względów logistycznych. Wiele rzeczy wymaga wcześniejszego przygotowania. W odróżnieniu od opery, w operetce mamy aktorskie sceny mówione - w przypadku "Hrabiny Maricy" to ok. 10-15 scen. Trzeba je ćwiczyć z dwiema obsadami. Osobne próby choreograficzne ma balet, osobno próbuje chór, w jeszcze innym pomieszczeniu śpiewają soliści. Musimy unikać chaosu. Dopiero kiedy wszyscy opanują już swoje partie, możemy powoli, niczym puzzle, łączyć operetkę w jedną całość.

Udało się połączyć "Hrabinę Maricę"?

- Przygotowaliśmy prawdziwą wystawę. Warto zwrócić uwagę nie tylko na muzykę i libretto, ale i kostiumy przygotowane przez Zofię de Ines. W świecie opery panuje teraz moda na Węgry, dlatego będzie u nas dużo motywów kwiatowych i nawiązań do strojów węgierskich. Wszystkie stylizacje są oparte na najnowszych modowych trendach widocznych na pokazach i w czasopismach. Myślę, że będzie to atrakcyjna propozycja dla melomanów, którzy chcieliby posłuchać, jak kiedyś bawili się ich pradziadkowie. Operetka to trochę żart starej daty, ale czasem warto powrócić do humoru sprzed lat, zwłaszcza jeśli jest nadal aktualny.

Co aktualnego odnajdziemy w "Hrabinie Maricy"?

- Miłość. Bo "Hrabina Marica" to spektakl o miłości i o tym, że ludzie czasami nie mogą powiedzieć sobie zwykłego "kocham cię", tylko czasami tak kombinują, aby wyjaśnić tę sprawę, że potrzebne jest dwugodzinne przedstawienie.

Paweł Aigner i "Hrabina Marica"

Paweł Aigner - aktor, reżyser, lalkarz. W latach 1993-2004 związany z Białostockim Teatrem Lalek.. W 2007 roku wyreżyserował dla Opery Krakowskiej operetkę "Ptasznik z Tyrolu" Karla Zellera.

Premiera "Hrabiny Maricy" 24 lutego o godz. 18.30 w Operze Krakowskiej (Lubicz 48). W rolach głównych: Marcelina Beucher i Wioletta Chodowicz (Hrabina Marica), Michał Kutnik i Przemysław Rezner (Książę Populescu), Łukasz Ratajczak i Adam Sobierajski (Baron Koloman Żupan), Janusz Ratajczak oraz Tadeusz Szlenkier i Witold Wrona (Hrabia Tassilo). Solistom towarzyszyć będą Orkiestra, Chór i Balet Opery Krakowskiej.

Kolejne spektakle, na które są jeszcze dostępne bilety, 3, 4 i 5 marca oraz 12, 13 i 14 maja. Bilety na stronie opera.krakow.pl.