Swojskie klimaty
Nie mam nastroju do żartów. Wręcz smutek mnie zalewa. Życie teatralne zapatrzyło się na świat polityki i uległo takim podziałom, że zamazały one i racje, i prawdziwy obraz, i zdrowy rozsądek, niestety, też. Powstał jeden wielki teatr wojny - pisze w "Kulturałkach" Wacław Krupiński.
O jakże by się chciało znów do Tunezji; już nawet nie dlatego, że tam ciepło i bezdeszczowo, i nie z powodu codziennego cudownego wymogu "odtruwania" (na wszelki wypadek) kieliszeczkiem. Oczywiście, jak ktoś się troszczy o swe zdrowie (i ma większy zapasik, bo tam mocne alkohole mało dostępne i drogie), to i dwa kieliszeczki wychyli - przed posiłkiem i po, albo rozrzutnie "na obie nóżki" za każdym razem. Zresztą, co ja będą rodakom podpowiadał... Niejedna wątroba nie wytrzymała kuracji typu "no to, obyśmy zdrowi byli".
W kraju jestem. Przeglądam zaległe gazety i od razu swojskie klimaty. Na przykład ciąg dalszy awantury w teatrze Wybrzeże. Maciej Nowak został odwołany z funkcji dyrektora, bo długi, wzrost kosztów, żenująca frekwencja, a teraz się okazuje, że marszałek województwa pomorskiego przywraca go na stanowisko i jeszcze dokłada pieniędzy, a minister kultury wszczyna procedurę uznania teatru Wybrzeże za narodową instytucję kultury. Oczywiście "po drodze" był histeryczny wrzask usłużnej kamaryli, która do obrony Nowaka wplotła i politykę, i jego orientację seksualną. Wychodzi na to, że jak się swoje gejostwo (nie mam nic przeciwko) obnosi z ostentacją, to może być to parawan obronny!
Kto kolejny skorzysta z takiego sposobu na awans? Czasu do wyborów zostało niewiele. A potem? Po polsku. Od płota do płota. Jaki będzie były Kazimierz Michał Ujazdowski, który znów chce mieć gabinet przy Krakowskim Przedmieściu, łatwo zgadnąć. Ale też łatwo sobie wyobrazić, co będzie - jeśli np. zechce zmian w Starym Teatrze. Już teraz, wyprzedzająco, rozlega się koteryjne, histeryczne wołanie o nakładaniu teatrom kagańca przez polityków prawicy. To ja też wyprzedzam, bo sobie wyobrażam, co będzie... Polityczne pohukiwania zamiast rozmowy o poziomie premier. Dąsy i ideolopląsy. Zakulisowe przepychanki zamiast dialogu przy podniesionej kurtynie.
A śmiesznie może być w dwójnasób; ponoć do parlamentu aspirują Krzysztof Cugowski, Jan Pietrzak, Mikołaj Grabowski, Stanisław Mikulski... Może nawet powstanie Budka pod Egidą Starego Klossa.
Ale w sumie to nie mam nastroju do żartów. Wręcz smutek mnie zalewa, że przypomnę moją frazę. Życie teatralne zapatrzyło się na świat polityki i uległo takim podziałom, że zamazały one i racje, i prawdziwy obraz, i zdrowy rozsądek, niestety, też. Powstał jeden wielki teatr wojny.
Trochę temu aktor Szymon Kuśmider upomniał się na forum ZASP, potem i publicznie, o Stary Teatr - jego poziom i repertuar, i od razu został skarcony na łamach "Gazety Wyborczej", a teraz w krakowskim dodatku tejże potraktowano go czołówkowym materiałem na 1. stronie, by donieść, że jako prezes Fundacji Starego Teatru nie zadbał, co miała stwierdzić NIK, o majątek tejże fundacji, która popadła w długi itp. Cóż, to może minister Dąbrowski przekształci FST w narodową instytucję kultury? Ale nie żarty mi w głowie. Meritum zostawiam, ale - na miły Bóg - jak mam wierzyć autorowi, skoro pisze: Fundację Starego Teatru powołano do życia w 1997 roku. Miała załatać dziurę w budżecie Starego Teatru po festiwalu Unii Teatrów Europy...
Nie, powołano 6 XI 1991 roku, czyli na kilka lat przed VI Festiwalem Unii Teatrów Europy, który, notabene, nie przyniósł strat. Rozumiem, że dyr. Narodowego Starego Teatru Mikołaj Grabowski ma okazję do odwetu na Kuśmidrze, ale jeśli mówi: Osiem lat po powstaniu sytuacja w fundacji budzi poważne wątpliwości - to wystawia kiepskie świadectwo sobie (bo nie osiem a czternaście), nie Kuśmidrowi. Fakt, uwiarygodnia inne swe słowa, że od pewnego czasu kompletnie nie wie, co się tam dzieje.A co się dzieje w samym "Starym", gdzie trwa kontrola NIK? Jak oceni np. wyjazd Dam i huzarów do USA i sposób jego rozliczania?
