Aerobik w Wieży Ciśnień
Performance, który miał pomóc aktorom w pracy, chwilami przypominał zabawę w policjantów i złodziei. A uganianie się w ciemnościach, piski i histeryczny śmiech tworzyły atmosferę rodem z kolonijnej nocnej wycieczki do lasu - wrażenia Małgorzaty Matuszewskiej z performancu "Solny 44" w ramach festiwalu Wrocław Non Stop.
Na performance "Solny 44" - nazwa wzięła się od nazwy placu Solnego, którego podziemia miały posłużyć aktorom, w czym przeszkodziła awaria kanalizacji - przyszło ponad dwieście osób. Do wieży [na zdjęciu] wprowadzono tylko 75, podzielonych na małe grupki. Spectatorsi uprzedzali, że wszystkich nie zdążą zaprosić do środka. Oczekujących zabawiali głośną lekturą sensacyjnego czasopisma.
Tymczasem w wieży naprawdę trudno było stwierdzić, co jest jeszcze bezpiecznym teatrem, a w którym momencie rzeczywistość naciera na nas z całą przerażającą siłą.
Spectatorsi i ich egzotyczni goście: Arab, Grek, Greczynka i Włoszka - absolwenci szkoły teatralnej w Berlinie, dyrygowali grupkami widzów, pokrzykując na nich. Justyna Pawlicka poprowadziła "agresywny aerobik"; jego uczestnicy posłusznie podskakiwali, nie zważając na buty na obcasach i koturnach.
Trafiłam do najmniejszej, bo tylko trzyosobowej grupy. Palestyńczyk Ali powiódł nas do sali mieszczącej się pod podłogą wieży ciśnień. W nikłym płomieniu gasnącej co chwila zapałki pokazywał zardzewiałe rury i coś po arabsku tłumaczył. Kiedy dostrzegłyśmy aktorkę grającą wisielca, nerwy puściły całej naszej trójce. - K..., co oni mi robią z psyche! - krzyknęła jedna z dziewczyn.
Performance, który miał pomóc aktorom w pracy, chwilami przypominał zabawę w policjantów i złodziei. A uganianie się w ciemnościach, piski i histeryczny śmiech tworzyły atmosferę rodem z kolonijnej nocnej wycieczki do lasu. Nie wiem tylko, czy ten swoisty warsztat teatralny przyniesie jakieś owoce. Poza złymi snami. W wieży bywają spektakle dobre i nie najlepsze, jednak zwykle czuję się tam dobrze. Teraz było okropnie!
