Czas akcji: współcześnie.
Miejsce akcji: "Bardzo drogi pokój hotelowy w Leeds - tak drogi, że mógłby się znajdować gdziekolwiek na świecie".
Obsada: 2 role męskie, 1 rola kobieca.
Druk: Sarah Kane "Zbombardowani", Towarzystwo Teatralne, Warszawa 1999.
Dramat w pięciu scenach.
Cate przyjeżdża do Leeds, żeby zobaczyć się z Ianem, który umiera na raka płuc. Ian ma czterdzieści pięć lat, jest dziennikarzem - pisze dla lokalnej gazety o strzelaninach, gwałtach i pedofilach. Oprócz tego jest agentem służb specjalnych (płatnym mordercą?). Ian nie rozstaje się z bronią nawet w hotelowym pokoju - boi się, że ktoś po niego przyjdzie. Jest rozwiedziony; ma syna, Mathew. Twierdzi, że kochał żonę, "dopóki nie stała się czarownicą, dopóki nie zaczęła pierdolić się z lesbami". Ian jest rasistą, nienawidzi też homoseksualistów i kibiców: "Hitler pomylił się co do Żydów. Kogo oni skrzywdzili. Powinien był zebrać zboczeńców, czarnuchów i pierdolonych kibiców piłkarskich na Elland Road, wysłać bombowiec i wszystkich wykończyć". Słysząc to, Cate przyznaje: "Czasem chodzę na stadion Elland Road. Zbombardowałbyś mnie?".
Cate jest dwudziestojednoletnią, upośledzoną psychicznie dziewczyną. Ssie swój palec, jąka się, gdy jest zdenerwowana, ma ataki histerycznego śmiechu, często traci przytomność. Ma matkę i brata, również upośledzonego. Cate była, jak mówi, dziewczyną Iana, ale nie chce nią już być - czuje się dotknięta, że pewnego dnia przestał do niej dzwonić (nie wie, że Ian przestał dzwonić, bo jego telefon był na podsłuchu). Ma nowego chłopaka, ale Ian wciąż jest jej bliski, dlatego zgodziła się przyjechać do Leeds, gdy przez telefon usłyszała jego "nieszczęśliwy" głos. Troszczy się o niego - namawia, by przestał pić i palić.
Ian twierdzi, że kocha Cate, mówi nawet, że ożeniłby się z nią, ale wciąż robi jej przykrości - powtarza, że jest głupia (za głupia, żeby zrozumieć, za głupia, żeby dostać pracę), nazywa ją debilem, mówi też, że nie wygląda pociągająco. Mimo to koniecznie chce ją zaciągnąć do łóżka i nie przyjmuje do wiadomości odmowy. W końcu Cate ulega. Rano wpatruje się w Iana z nienawiścią, choć jej kochanek zwija się z bólu. Gdy Ian bierze prysznic, dziewczyna rozrywa rękawy jego kurtki w szwach, a potem rzuca się na niego, kopiąc, bijąc i gryząc. Chce natychmiast wyjechać do domu, lecz Ian zamyka drzwi na klucz. Chwilę potem na zewnątrz rozlega się wybuch; Ian pada na podłogę. Cate, rozczulona jego strachem, zaczyna go pieścić i ssać jego członek. Ian wyznaje, że jest agentem i zabójcą; usłyszawszy to, dziewczyna niemal odgryza mu penisa. Mimo upośledzenia, jasno odróżnia dobro od zła: "Zabijanie jest złe". Zarzuca Ianowi, że w czasie nocnego stosunku zadał jej ból - był okrutny. Mówi, że już go nie kocha, bo zmienił się. Gdy rozlega się pukanie do drzwi, a Cate zaczyna histerycznie krzyczeć, Ian przystawia jej do głowy rewolwer.
Po raz kolejny rozlega się pukanie do drzwi - tym razem nie jest to kelner, lecz Żołnierz z karabinem snajperskim. Ian bezskutecznie próbuje zatrzasnąć drzwi i wyjąć broń; Cate ucieka przez okno w łazience. Rozlega się potężna eksplozja; hotel zostaje zburzony przez granat moździerzowy. Żołnierze opanowują miasto, Ian nie wie jednak, o co toczy się wojna ani kim są strony konfliktu. Żołnierz chce, by Ian, jako dziennikarz, pisał o wojnie. Ian twierdzi jednak, że nie pisze o problemach międzynarodowych, lecz lokalnych - pisze o konkretnych ludziach. Mógłby najwyżej napisać o tym, co stało się z Col - dziewczyną Żołnierza. Została zgwałcona, poddana torturom, a w końcu zamordowana. Teraz Żołnierz gwałci, torturuje i morduje innych. Gwałci również Iana, a potem wysysa i zjada jego oczy; wreszcie popełnia samobójstwo.
Wraca Cate; w ramionach trzyma niemowlę, które dała jej obca kobieta, w nadziei, że Cate je uratuje. Dziecko płacze; jest głodne. Dziewczyna jest tak zajęta dzieckiem, że długo nie zauważa zakrwawionych oczodołów przyjaciela. Ian błaga, by Cate z nim została; by go dotknęła: "Ukarz mnie albo ocal [...] Potrzebuję cię. Zostań, Cate. To już nie potrwa długo". Prosi, by Cate znalazła jego broń - chce popełnić samobójstwo. Dziewczyna podaje mu rewolwer, ale przekonuje, że "samobójstwo jest złe". Cate wierzy w Boga. "Inaczej wszystko byłoby bez sensu". Ian ma światopogląd naukowy. "Nie ma Boga. Nie ma Świętego Mikołaja. Nie ma wróżek. [...] Nie ma kurwa niczego". Wkłada broń do ust, ale magazynek jest pusty - Cate wyjęła naboje.
Dziecko umiera z głodu. Przyjaciółka Iana grzebie je pod podłogą, a potem wychodzi, żeby zdobyć jedzenie - ona też jest głodna. Ian onanizuje się, a potem próbuje się powiesić. Wygrzebuje ciało niemowlęcia i zaczyna je jeść. Cate wraca z chlebem, kiełbasa i butelką ginu; między jej nogami ścieka krew. Dziewczyna je do syta, a potem karmi Iana. Ian dziękuje Cate.
Ukryj streszczenie
