Czas akcji: początek lat dziewięćdziesiątych XX wieku, jedno popołudnie powszedniego dnia.
Miejsce akcji: Londyn, Hotel Westminster, hol recepcji oraz dwa apartamenty z sypialniami w akcji symultanicznej.
Obsada: 5 ról męskich, 5 ról kobiecych, goście hotelowi.
Druk:
W eleganckim Hotelu Westminster, położonym w centrum Londynu, zatrzymują się posłowie spoza stolicy, przyjeżdżający na sesje parlamentu. W przededniu kolejnego posiedzenia Izby w hotelu jest poseł rządzącej Partii Konserwatywnej Richard Willey, przystojny pięćdziesięciolatek, wiceminister w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Towarzyszy mu żona, Pamela Willey, atrakcyjna czterdziestolatka, która bardzo lubi przyjeżdżać z mężem do Londynu. Oboje siedzą w recepcji, czekając na sekretarza Richarda, George'a Pigdena, i omawiają plany na nadchodzące popołudnie. Pamela wybiera się do teatru, Richard pójdzie na ważną naradę do ministerstwa. Spotykają posłankę z opozycyjnej Partii Pracy, Lilly Chatterton, energiczną, dociekliwą panią, która następnego dnia przedstawiać będzie w parlamencie projekt ustawy swego autorstwa na temat przeciwdziałania upadkowi obyczajów, walki z pornografią i korupcją. Jak się okazuje, wszyscy mają pokoje na tym samym piętrze.
Do Willeya przychodzi Pigden. Jest to przystojny młodzieniec o pogodnym usposobieniu, przywykły do spełniania poleceń i traktowania z góry przez przełożonych. Żona posła przyjmuje Pigdena z wielką serdecznością. Kiedy panowie zostają sami, Willey prosi swego sekretarza, by wynajął mu w tym hotelu dodatkowy pokój. Umówiony jest bowiem na ekscytującą randkę z jedną z sekretarek pani premier, piękną i młodą Jennifer Bristow. Pigden jest przerażony, wspomina nieśmiało o mężu sekretarki, o skandalu, ale ponieważ nie potrafi odmawiać, spełnia życzenie posła. Żeby zachować konieczną ostrożność, Pigden ma wynająć pokój na nazwisko Sir Charlesa Eastera, potem zatelefonować do Jennifer i zostawić wiadomość, że pan Easter czeka na nią w hotelu. Willey jest zachwycony - oto jego żona poszła do teatru, mąż Jennifer wyjechał, on sam zaś za chwilę przeżyje cudowne chwile.
Pigden w recepcji popełnia jednak pomyłkę. Gdy widzi powracającą do hotelu Pamelę Willey, w popłochu zamawia pokój na nazwisko Noel Christmas i podaje się za lekarza. Dostaje klucze do apartamentu nr 650, który, jak się okaże, przylega do apartamentu nr 648, zajmowanego przez Willeyów. Pamela wróciła z teatru do hotelu, ponieważ nie wzięła biletu. W recepcji zatrzymała się blisko Pigdena, który podejmuje paniczne wysiłki, by nie zostać zauważonym. Na różne sposoby zasłania się gazetą, lecz w końcu Kierownik recepcji zabiera mu ją i dochodzi do rozmowy. Pamela nie ma wątpliwości, że Pigden chce w hotelu spotkać się z kobietą i kokieteryjnie dopytuje się o jej imię. W tym samym momencie Pigden widzi wychodzącego z windy Willeya i by nie zobaczyła go żona, odwraca jej uwagę wyjawiając, że tą kobietą jest właśnie ona, Pamela. Pamela jest zachwycona. Nie pójdzie do teatru. Zabierze Pigdena do siebie.
W apartamencie nr 650 poseł Willey czeka na Jennifer. Wie już, że jego sekretarz wynajął pokój na nazwisko Christmas, więc pisze liścik do Jennifer i podpisuje go tym nazwiskiem. W tym czasie Pamela dowiedziawszy się od pokojówki, kto wynajął apartament 650, telefonuje tam i rozmawia z własnym mężem. Będąc przekonaną, że telefon odebrał Pigden, prowadzi bardzo uwodzicielską rozmowę. Willey rozpoznaje głos Pameli i jest przerażony sytuacją. Wysyła Georga do swego apartamentu najpierw po teczkę, potem po lekarstwo na alergię i piżamę. Nic nie wychodzi na jaw dzięki farsowym sytuacjom zbudowanym na wielokrotnym mijaniu się bohaterów w pokojach, sypialniach i łazienkach.
Do apartamentu 650 przychodzi młoda kobieta w peruce i okularach przeciwsłonecznych. To Jennifer, ale Richard, zamiast adorować kochankę, walczy z uczuleniowym katarem, ponieważ okazało się, że dostał niewłaściwe leki. Idzie więc do 648 po skuteczne lekarstwo. Zastaje tam Pigdena w negliżu, okręconego tylko ręcznikiem. Nie ma czasu na wyjaśnienia, bo może zjawić się Pamela, więc Richard wraca do 650 i bierze kąpiel. W tym czasie do apartamentu 648 przychodzi kierownik recepcji, by sprawdzić informacje kelnera o Teddym i Charliem, przyjaciołach doktora Christmasa, który przecież miał być z żoną. Domaga się, by Christmas (Pigden) przeniósł się do swego apartamentu, a gdy razem tam wchodzą, widzą posła w negliżu i Jennifer. Poseł wymyśla kolejne kłamstwo o uwięzieniu go przez własnego sekretarza, a Jennifer przedstawia jako tegoż sekretarza żonę. Kierownik recepcji "uwalnia" posła, ten wraca do 648 i wita żonę banalnym "kochanie".
Pigden namawia Jennifer, by opuściła hotel, ale ona może wyjść tylko w peruce i ciemnych okularach, a te są w apartamencie 648. Pigden wyprawia się po nie i razem z Richardem, w tajemnicy przed Pamelą a potem przed wścibską panią Chatterton, w serii farsowych sytuacji, w których nie zapięte spodnie Georga konkurują z peruką w majtkach posła, usiłują przejść z apartamentu 648 do 650. Z sukcesem.
W recepcji, w chwili gdy Pigden płaci za wynajęty apartament, zjawia się mąż Jennifer, Edward Bristow, przystojny młodzieniec, aktor. Trzyma list, który zastał w domu, pyta o doktora Christmasa, a Kierownik recepcji, zgodnie z własną wiedzą, wskazuje Pigdena. W tej samej chwili z windy wysiada Jennifer, więc Pigden laską uderza w nogę Bristowa, by w powstałym zamieszaniu, niezauważona przez męża Jennifer mogła wrócić windą na górę. Zaczyna się seria farsowych starań o to, by kobieta mogła bezpiecznie wyjść z hotelu. Daremnie. Pigden chowa Jennifer w barku na kółkach, jej męża kładzie do łóżka w sypialni apartamentu 648, podając się za filmowca, który szuka aktorów do scen łóżkowych. Bristowa w negliżu, we własnym łóżku zastaje Willey, więc Pigden błyskawicznie wpada na pomysł przedstawienia posła jako aktora do tej samej roli. Sytuację zmienia wiadomość, że barek na kółkach z Jennifer jest w windzie. W kolejnych scenach narasta nowa seria kłamstw wymyślanych przez Pigdena, nieporozumień, interwencji kierownika recepcji, który dba o reputację hotelu, niespodzianych wizyt posłanki Chatterton, podejrzeń Pameli, komplikacji wprowadzanych przez kelnera. Wreszcie, przy pomocy przekupionego napiwkiem kelnera, Jennifer opuszcza hotel, a w barku, choć wszyscy widzieli wystające z niego słynne nogi sekretarki, ostatecznie znajduje się pokojówka. Pamela żąda wyjaśnień. Jest przekonana, że mąż miał randkę z Jennifer, poseł zaś utrzymuje, że z Jennifer spędził popołudnie Pigden i jemu każe o tym opowiadać. Ale Pamela zarzuca mężowi kłamstwo, ponieważ dobrze wie, z kim był Pigden !... Tu Pamela milknie, a poseł rozumie, że to milczenie oznacza koniec jego kłopotów.
Ukryj streszczenie