Przedstawienia

"Zemsta" - to najsłynniejsza komedia Aleksandra Fredry. Osnową konfliktu dramaturgicznego jest spór sąsiedzki o " mur graniczny" dzielący na dwie części zamek zamieszkały przez Cześnika Raptusiewicza i Rejenta Milczka. Fredro, nawiązując do autentycznych wydarzeń z przeszłości, tworzy barwne portrety szlachty, odmalowując jej obyczajowość, wady, przymioty i zalety. Akcja jest zwarta, toczy się szybko, poprzez zaskakujące zwroty i nieoczekiwane zmiany sytuacji. Wyborny jest równiez sam język: w przypadku każdego z bohaterów zindywidualizowany, w dialogach żywy i plastyczny, poddany jednolitemu rytmowi rymowanego ośmiozgłoskowca. Fredro tworzy mistrzowskie sytuacje komiczne. Do najświetniejszych, popisowych epizodów należy scena dyktowania listu przez Cześnika swemu "Marszałkowi" Dyndalskiemu. Arcydziełem komediowej roli jest Papkin. Typ żołnierza samochwały, pieczeniarz, niefortunny poseł i łasy na złoto powiernik, niepoprawny krzykacz, łgarz i tchórz. Nie mniej świetnie przedstawiają się pozostali bohaterowie, szczególnie obaj adwersarze oraz Podstolina, nerwowo poszukująca kandydata na czwartego już męża.


ZEMSTA ( ze "Słownika Adaptacji Filmowych")
Napisaną prawdopodobnie w roku 1833 komedię Aleksandra Fredry tradycja literacka wiąże z należącym do autora zamkiem w Odrzykoniu pod Krosnem, zaś czas akcji datuje na początek XIX wieku, gdy na prowincji była jeszcze żywotna szla­chetczyzna. Tematem jest spór dwóch powiatowych dygnitarzy o zrujnowa­ny zamek, stanowiący ich wspólną własność. Konflikt zaostrza się, gdy jeden z nich, Rejent, podejmuje próbę naprawienia przechodzącego przed dziedziniec muru granicznego. Szukając zemsty na sąsiedzie Cześnik zwabia podstępem Wacława, syna Rejenta, aby zmusić go do poślubienia swej wychowanicy Klary, podświadomie spełniając skryte życzenie młodych. Pomóc w intrydze ma niejaki Papkin, podszyty tchórzem żołnierz-samochwał, próbuje zaś przeszkodzić Podstolina, łowczyni majątków, szykująca się do ślubu z Cześnikiem, lecz gotowa - za podszeptem Rejenta - zamienić go na Wacława. Od chwili pierwszego wystawienia w 1834 roku "Zemsta" uważana jest - obok "Ślubów panieńskich" - za arcydzieło Fredry, napi­sane mistrzowskim wierszem i ze świetnie zarysowanymi postaciami, podtrzymujące - mimo satyrycznego spojrzenia na szlacheckie przywary - tradycję narodową.

Źródło: "Słownik Adaptacji Filmowych" (Andrzej Kołodyński, Konrad J. Zarębski), Wydawnictwo Park Sp. z o.o, Bielsko-Biała 2005

Ukryj streszczenie