Czas akcji: czasy mityczne.
Miejsce akcji: Ateny.
Obsada: 4 role męskie, 3 role kobiece.
Druk: Per Olov Enquist "Dla Fedry. Z życia glist. Godzina kota. Tupilak", Izabelin 1997.
Sztuka w dwóch aktach.
Król Tezeusz zaginął. Mówi się, że został uwięziony w jaskini przez potwora. Wszyscy spodziewają się, że syn Tezeusza, Hipolit, wyruszy na poszukiwanie ojca. Także Theramenes, stary nauczyciel Hipolita, uważa taką wyprawę za pożądaną, ale nie chce naciskać na podopiecznego, rozumiejąc jego opory.
Theramenes jest cyniczny i prawdomówny. Drwi z opowieści o bohaterskich czynach herosów, bo wie, że za wzniosłymi słowami zazwyczaj stoi przemoc, grabież i gwałt. Zatrudniono go, by "spisał historię bohaterskich czynów Tezeusza dla potomności", ale on wie, że najpierw trzeba nauczyć się widzieć prawdę, a potem można kłamać lub milczeć.
Hipolit jest przerażony życiem i nie chce brać w nim udziału. Nie chce walczyć o władzę. Nie chce nikogo kochać ani być kochanym, bo miłość idzie w parze z chęcią posiadania kogoś, zawłaszczania drugiego człowieka. Nie chce, by ktokolwiek miał nad nim władzę, ani sam nie chce mieć władzy nad nikim.
Pod nieobecność Tezeusza rządy spoczywają w rękach jego żony, Fedry. Kobieta jest opętana miłością do Hipolita, swojego pasierba. Swe pragnienie ukrywa pod maską niechęci tak skutecznie, że całe otoczenie jest przekonane o jej nienawiści do młodzieńca.
Nadchodzi wiadomość - rzekomo pewna - o śmierci Tezeusza. Zaczyna się gra o władzę i gra o miłość. Ze względów dynastycznych i dla zażegnania wojny domowej, Hipolit godzi się na małżeństwo z Arycją, ostatnią przedstawicielką zasłużonego rodu, mającego silne poparcie polityczne. Dziewczyna stawia jednak warunek, że mąż nigdy jej nie dotknie. Przed laty na oczach dziewczynki Tezeusz zamordował jej sześciu braci i ta przelana krew zawsze będzie dzielić małżonków.
Fedra ośmiela się ujawnić swe uczucia. Uwodzi i prowokuje Hipolita, oddaje mu się, ale zostaje odtrącona ze wstrętem. Upokorzenie i rozpacz doprowadzają ją na skraj samobójstwa.
Tymczasem Tezeusz wraca. Fedra boi się, że zostanie ukarana upokarzającą śmiercią zadawaną wiarołomnym żonom. Ratuje ją oddana służąca, która wyznaje królowi, że Hipolit chciał zgwałcić jej panią. Fedra potwierdza to oskarżenie. Tezeusz, rozsierdzony nie tylko takim postępkiem, ale także postawą Hipolita, odmawiającego przyjęcia panujących w świecie reguł gry, skazuje syna na wygnanie i wyznacza nagrodę za jego głowę. Chce zmusić syna, by przynajmniej we własnej obronie zaczął walczyć i zabijać.
Dziecięciu bandytów dogania odjeżdżającego Hipolita i w bestialski sposób okalecza go, a potem morduje. Wieść tę przynosi do pałacu zakrwawiony Theramenes. Był przy Hipolicie, wszystko widział, ale nie mógł uratować chłopca, którego kochał, uczył i którego chciał uczynić "swoim dziełem sztuki".
Tezeusz chce wszystko zakłamać - ogłosić, że syn poświęcił swe życie za króla. Chce urządzić paradny pogrzeb i uczynić syna patronem wszystkich młodzieńców ginących za ojczyznę. Każe Theramenesowi napisać stosowny tren żałobny, ale pisarz odmawia. Nawet za cenę życia nie chce zakłamać śmierci Hipolita. Fedra go rozumie. Matactwa Tezeusza budzą i w niej bezgraniczną odrazę. Chce się zemścić na mężu za śmierć ukochanego mężczyzny i dlatego wyjawia mu prawdę. Wyznaje, że to ona chciała uwieść Hipolita i ojciec niepotrzebnie wysłał syna na śmierć.
Tezeusz odchodzi, aby wydać rozkaz uśmiercenia żony, lecz Fedra sama się zabija. Theramenes przyłącza się do grabarzy i pomaga wywieźć ciało królowej, zanim zostanie zbezczeszczone.
Ukryj streszczenie
