Krzesany
Balet w 1 akcie. Muzyka: Wojciech Kilar - "Krzesany"; choreografia: Conrad Drzewiecki; scenografia: Jan Bernaś.
Prapremiera: Poznań 16 X 1977, Polski Teatr Tańca na scenie Opery.
Wykonawcy: I Dziewczyna - Ewa Owczarek; Chłopcy - Krzysztof Białek, Krzysztof Brygider, Arkadiusz Duch, Wiesław Kościelak, Henryk Minkiewicz, Emil Wesołowski, Ryszard Węgrzynek oraz zespół.
Tematem baletu jest prastary obrzęd związany z krzesaniem i rozpalaniem ognia. Związki z folklorem Górali podhalańskich zaznaczają się w swobodnie przetworzonych elementach ruchowych, w eksponowaniu tańca męskiego, zaś do tradycji prymitywnej obrzędowości nawiązuje ugrupowanie w kole, które jednoczy tańczących we wspólnocie napięcia emocjonalnego. Podobnie jak muzyka Kilara, choreografia "Krzesanego" odznacza się wyrafinowaną prostotą konstrukcji i środków wyrazu. "Krzesany" jest przy tym pierwszą w polskiej choreografii próbą połączenia ludowych elementów ruchowych ze środkami tańca "modern". Idąc śladami kompozytora, Drzewiecki zastosował również w "Krzesanym" uporczywie powtarzane motywy taneczne oraz mocne kontrasty dynamiczne w przebiegach ruchu.
Balet "Krzesany" pokazany był przez Polski Teatr Tańca na występach w Paryżu XII 1977, w Rotterdamie IX 1978, we Włoszech i Bułgarii X 1978, w Budapeszcie II 1979, Moskwie IV 1979, w RFN V 1979, w Czechosłowacji XII 1979, w Kuopio (Finlandia) VI 1980.
Do twórczości W. Kilara sięgnął również H. Konwiński, wybierając jego utwory "Upstairs-Downstairs", "Riff-62" i "Generique", które w formie collage'u stały się podkładem muzycznym jednoaktowego baletu pt. "W górę - w dół", sc. M. Kołodziej, Bytom 18 X 1975, Opera Śląska, w obs. T. Jendrosz (On) i E. Mickiewicz (Ona); intencją choreografa było ukazanie walki osaczonego przez współczesną cywilizację człowieka o odzyskanie własnej osobowości.
Balet "W górę - w dół" przejął Teatr Wielki w Warszawie 15 I 1978, w obs. A. Godleś i R. Smukała.
Adaptację choreograficzną utworu symfonicznego "Solenne" opracował J. Makarowski, sc. I. Dobiecki, Łódź 25 V 1974, Teatr Wielki.
Źródło: Przewodnik Baletowy Irena Turska, PWM 1997
Ukryj streszczenie