Sztuka w 2 aktach
około 10 postaci /5 pierwszoplanowych/
Dramaturgia inspirowana folklorem śląskim. Przetwarza znany motyw śmierci, na gruszy, proponując konwencję jarmarcznej farsy. Przedstawienie inscenizuje grupa wędrownych aktorów, opowiadających żartobliwą i pełną humoru przypowieść o ludowym herosie, który przechytrzył i Śmierć i Diabła. Płynność elementów żywego planu aktorskiego i lalek na parawanie stwarza ciekawe możliwości dla reżysera spektaklu i dla wydobycia wszelkich uroków tekstu. Sztuka może zaciekawić raczej starsze dzieci.
Pewnego dnia w kuźni Kowala zjawia się Pielgrzym, prosząc o podkucie kulawego Osiołka. W nagrodę za bezinteresowną przysługę Kowal otrzymuje w podarku od Pielgrzyma spełnienie trzech życzeń: odtąd woda w beczce zmienia się w wyborne wino, kto wejdzie na gruszę, ten z niej nie zejdzie, a komu Kowal rozkaże wejść do worka, będzie w nim siedział na zawsze. Niezwykłe wino staje się przyczyną zguby króla Matołka XIII, który pije tak zachłannie, ze mimo założonej mu przez Kowala obręczy pęka i osieroca królestwo. Kiedy więc król Szlapeta VII napada na kraj, Kowal staje się mężem opatrznościowym. Szlapetę więzi w worku i zmusza do kapitulacji. Sam zaś kuje dla siebie srebrną koronę i w dni wolne od pracy sprawuje królewską władzę. Król Szlapeta postanawia srogo się zemścić. Posyła do Kowala Śmierć. Kowal bez trudu daje sobie radę ze Śmiercią. Przez trzy lata więzi ją na gruszy. Szlapeta posyła do Kowala Diabła Pokrakę, który samego Heroda wyprawił do piekła. Kowal, korzystając z młota i worka, daje sobie radę i z Diabłem. Żyje szczęś-
liwie i rządzi mądrze. Pora jednak, by sędziwy Kowal-Król udał się na wieczny odpoczynek. Do nieba może być przyjęty tylko jako zmarła duszyczka. Tymczasem Śmierć wezwana przez Pielgrzyma-Klucznika na widok Kowala mdleje ze strachu. Kowal postanawia iść do piekła. Ale i tam Diabeł Pokraka rygluje na jego widok bramy piekielne. Wędruje więc Kowal szlakiem Mlecznej Drogi. Na księżycu spotyka mistrza Twardowskiego. Odtąd wspólnie z Twardowskim wiodą wesoły żywot na księżycu, śpiewają krakowiaczki, grają w karty i czekają nadejścia sądnego dnia.
Źródło: "Nowe sztuki"-biuletyn informacyjny Agencji Autorskiej nr 7/84
Ukryj streszczenie