Balet w 1 akcie. Libretto: Witold Conti; muzyka: Antoni Szałowski; choreografia: Witold Gruca; scenografia: Włodzimierz Bielicki.
Prapremiera: Warszawa 7 II 1962, Państwowa Opera.
Osoby: Książę (Zbigniew Strzałkowski jako Chłopiec); Oberżystka (Krystyna Mazurówna jako Królowa baru); Bachus - Witold Borkowski; goście w oberży, orszak księcia.
Akcja rozgrywa się w wyimaginowanym kraju pod koniec XVI w.
Dziedziniec przed oberżą, której godło, winne grono, wisi nad drzwiami. W pogodny letni dzień przy stołach pełno gości, panuje wesoły, beztroski nastrój. Przed oberżą zjawia się młody Książę w otoczeniu świetnego orszaku. Przybyłych wita młoda, hoża Oberżystka. Jej wdzięk i uroda podbijają serca wszystkich, budzą zachwyt Księcia (taniec Oberżystki). Na rozkaz Księcia służba wtacza beczkę wina, zabawa osiąga punkt kulminacyjny. Nagle z beczki wyskakuje Bachus, tańczy wśród zebranych, napełnia kielichy, zachęca do picia. Książę zaprasza do tańca Oberżystkę. Oczarowany piękną tancerką młody Bachus zbliża się do niej z kielichem w ręku, lecz dziewczyna, zajęta Księciem, odtrąca kielich, który spada na ziemię. Rozgniewany Bachus rzuca czar na oberżę. Wino wysycha w kielichach i dzbanach, pierzcha wesoły nastrój, nikt już nie tańczy, nikt się nie śmieje. W oberży i na dziedzińcu zapada ponury mrok. Daremnie wszyscy błagają Bachusa, by zdjął czar z oberży i przywrócił dawną wesołość. Bachus nie chce ustąpić. Dopiero pocałunek Oberżystki sprawia, że bóg zapomina o zniewadze. Zrywa godło oberży - winne grono, i wyciska je nad beczką. I znów napełniają się winem kielichy. Goście piją zdrowie Bachusa, który w czasie ogólnego tańca znika w beczce.
Balet "Zaczarowana oberża" posiada prostą treść, o bardzo francuskim charakterze, osnutą wokół kultu wina i radości życia. Również muzyka posiada wiele cech stylu francuskiego: lekkość i czystość frazy, subtelność harmonii, żywą rytmikę, efektowne barwy instrumentalne, wdzięk i elegancję. W stosunku do akcji baletu spełnia funkcję dyskretnie opisową, w niektórych zaś momentach (np. napełnianie beczki winem) wyraźnie ilustracyjną. Pomysł "Zaczarowanej oberży" powstał w czasie wojny w 1943, gdy obaj autorzy przebywali we Francji. Autor scenariusza, znany przed wojną aktor filmowy W. Conti, zginął wkrótce potem podczas bombardowania Nicei w 1944. Kompozytor przebywał w Paryżu, gdzie opracował wersję koncertową baletu. Była ona kilkakrotnie wykonywana na estradach.
W inscenizacji warszawskiej treść baletu została zmieniona. Akcja rozgrywa się współcześnie w lokalu nocnym, noszącym nazwę "Zaczarowanej Oberży", a bohaterami są: naiwna Dziewczyna (B. Kociołkowska), ulegająca namowom dzisiejszego Bachusa, "pana z pieniędzmi", z którym współdziała Królowa baru, wreszcie kochający Dziewczynę Chłopiec oraz Samotna Kobieta (O. Glinkówna), starająca się pokrzyżować zamiary Bachusa. Dziewczyna ucieka z baru, Chłopiec jej wybacza, a Samotna jest szczęśliwa, że uratowała młodą miłość.
Źródło: Przewodnik Baletowy Irena Turska, PWM 1997
Ukryj streszczenie
