Sztuka w 2 częściach
6 postaci oraz "mówiące" elementy scenografii
Pełna wdzięku i prostoty opowieść o kotku, który niczym "Tygrys Pietrek" Hanny Januszewskiej i Jana Wilkowskiego bał się wszystkich i wszystkiego. A więc spokojnego psa Zbysia, nieco egzaltowanej myszy Laury i jej dzieci, Matyldy i Kubusia, nawet ukochanej muchy Kiki, dymu z komina, śpiewu skowronka. Kotek, obdarzony, o ironio, imieniem Herkules, staje się godny swego imienia tylko we śnie. Wtedy to staje do walki z tygrysem i szakalem, stawia im dzielnie czoła i odnosi imponujące zwycięstwa. Przyjaciele Herkulesa wymyślają różne sposoby i kuracje terapeutyczne mające uzdrowić nadwyrężony system nerwowy Herkulesa. A więc zabawę w ciuciubabkę, wczasy zdrowotne, uspokajające perswazje, niestety bez żadnych rezultatów. Świat napawa Herkulesa lękiem i przerażeniem. Nagle ukochana Kiki wplątuje się w sieci pająka, rozpięte w konarach drzew. Nikt nie potrafi przyjść z pomocą Kiki. Ani pies Zbysio, ani myszka Laura, ani jej dzieci. Wybawcą okazuje się Herkules. Rzuca się na ratunek instynktownie i skutecznie korzystając z atutów swej zwinnej kociej kondycji. Kiki odzyskuje wolność, a dalsze wydarzenia sztuki utwierdzają nas w przekonaniu, że Herkules, choć coraz bardziej staje się kotem, pozostaje wierny przyjaźniom i serdecznie, na przekór obyczajom, współżyje z psem Zbysiem i całym domostwem. Końcowe sceny sztuki awansują Herkulesa na prawdziwego bohatera. Demonstruje swą odwagę i zręczność podczas gwałtownej burzy, a potem dzielnie pomaga uporządkować zrujnowane domostwo.
Sztuka powinna znaleźć uznanie w oczach reżyserów zainteresowanych repertuarem dla dzieci młodszych. Stanowi wdzięczny, materiał na proste,muzyczne przedstawienie lalkowe.
Źródło: "Nowe sztuki"-biuletyn informacyjny nr 3/83
Ukryj streszczenie