Przedstawienia

"Skąpiec"- ukazuje historię , w której występują dwie młode pary, dwaj starsi panowie, służba różnej płci, wieku i autoramentu. Dwie młode pary to dwie pary rodzeństwa krzyżujące się w dwie pary miłosne. Ale jedna z tych par nie wie, że jest rodzeństwem. I nikt tego nie wie. Dwaj starsi panowie to dwaj wdowcy, przyjaciele, wspólnicy w interesach. Żaden nie domyśla się nawet, że nie znające się nawzajem dzieci jednego trafiły pod dach drugiego. Służba to dziewięć różnych osób, ukazanych plastycznie, żywo, wyraziście, choć skrótem i to czasami maksymalnym. Każda z nich jest indywidualnością i zawdzięcza to panu domu. Postaci służących to dziewięć portretów Harpagona, który odbija się w nich jak w lustrach. Harpagon ( sześćdziesięcioletni bogacz), wdowiec, ojciec dwojga dorosłych dzieci, Kleanta i Elizy, jest chciwym skąpcem i sknerą. A jednak do jego domu próbuje dostać się i objąć w nim stanowisko rządcy - Walery ( zakochany w Elizie). W razie sprzeciwu, jest gotów ją wykraść. Syn Kleant, zadłuża się na prawo i lewo, by móc prowadzić życie na poziomie zgodnym ze swym stanem i urodzeniem. Jest zakochany w ubogiej dziewczynie Mariannie, żyjącej samotnie ze starą matką. Tymczasem i Harpagonowi spodobała się prześliczna Marianna, więc postanawia ją poślubić. Aby pozbyć się z domu dzieci, decyduje się wydać Elizę za bogacza, starego Anzelma, a Kleanta ożenić z zamożną wdową. Zrozpaczony Kleant chce pożyczyć od lichwiarzy 15 tysięcy franków, aby poślubić Mariannę i przenieść się z nią w inne strony. Okazuje się, że lichwiarzem wykorzystującym jego położenie jest jego własny ojciec. Marianna skłania się ku Kleantowi, który wyznaje jej swą miłość. Swatka Eufrozyna, dowiedziawszy się o miłości młodych postanawia im pomóc. Harpagon dowiedziawszy się od syna o jego sentymencie dla Marianny - wyklina go. Tymczasem Strzałka ( służący młodzieńca ), wyrzucony z domu przez Harpagona, wyśledził i zabrał zakopaną w ogrodzie szkatułkę z talarami, którą oddaje Kleantowi, pragnąc mu pomóc w kłopotach. Skąpiec spostrzega utratę cennego przedmiotu, wzywa na ratunek komisarza policji. Podejrzenia padają na Walerego, który sądząc, że mowa o Elizie, wyznaje swą miłość. Po długiej sprzeczce, Walery zorientowawszy się, o co go podejrzewają, z oburzeniem odrzuca posądzenie o kradzież - wyznając, że jest jedynym dziedzicem znanej neapolitańskiej rodziny, która zginęła w katastrofie okrętowej. Obecny przy tym Anzelm, konkurent Elizy, żyjący dotąd w Paryżu pod przybranym nazwiskiem, poznaje w Walerym syna, a w Mariannie córkę. On także był przekonany, że ponieśli śmierć w rzeczonej katastrofie. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby obie młode pary pobrały się, bo i Harpagon wyrzeka się Marianny bez żalu, w zamian za skradzioną szkatułkę, którą obiecuje mu zwrócić szczęśliwy Kleant.


SKĄPIEC ( ze "Słownika Adaptacji Filmowych" )

Wystawiony po raz pierwszy w roku 1668 "Skąpiec" przedstawia rodzinę zamoż­nego mieszczanina Harpagona, który sam charakteryzuje się szczególnym skąp­stwem. Cecha ta przejawia się m.in. w sposobie prowadzenia domu, traktowania służby i własnych, dorosłych już dzieci. Jego syn Kleant kocha Mariannę, zaś córka Eliza odwzajemnia uczucia Walerego, który, by znaleźć się blisko ukocha­nej, przyjmuje posadę intendenta u Harpagona. Tymczasem Harpagon planuje wydać córkę za starego Anzelma, który nie oczekuje posagu, Walery ma ożenić się z bogatą wdową, a on sam myśli o poślubieniu Marianny. Te matrymonialne plany biorą w łeb, kiedy Walery, fałszywie oskarżony o kradzież, przyznaje się do swych uczuć wobec Elizy, a także wyznaje, że jest synem Anzelma i bratem Marianny. Ojciec odstępuje mu rękę Elizy, zaś Kleant - w zamian za zwrot skra­dzionej szkatułki - uzyskuje zgodę Harpagona na ożenek z Marianną. Poza charakterystyką postaci Harpagona - miejscami komicznej, miejscami zaś odrażającej, choć nie pozbawionej nuty tragizmu - "Skąpiec" niesie obraz sto­sunków panujących w rodzinie francuskiej z XVII wieku. Charakterystyczne, że jakkolwiek Molier poddaje krytyce przede wszystkim Harpagona, ostrze satyry dotyka także innych bohaterów, choćby Kleanta, który zmuszony do pożyczania na coraz wyższy procent odkrywa, że stał się dłużnikiem własnego ojca.

Źródło: "Słownik Adaptacji Filmowych" (Andrzej Kołodyński, Konrad J. Zarębski), Wydawnictwo Park Sp. z o.o, Bielsko-Biała 2005

Ukryj streszczenie