Przedstawienia

Legenda literacka głosi, że "Moralność pani Dulskiej" powstała w ciągu zaledwie dwóch tygodni, na przeło­mie października i listopada 1908 roku i już 15 grudnia została wystawiona w Krakowie - do marca roku następ­nego zobaczyło ją 5 tys. widzów. Tajemnica sukcesu tkwi w osobie tytułowej bohaterki utworu - Zapolskiej nie tylko udało się stworzyć typ sceniczny, mający swe żywe odbicie w rzeczywistości, ale także w sposób zwięzły określić ogół określających go cech. W ten sposób do języka polskiego weszło pojęcie "dulszczyzna" - na okre­ślenie kołtunerii moralno-obyczajowej i mieszczańskiej obłudy. Fabuła utworu jest prosta i wielokrotnie powie­lana. Krakowska (bądź, zależnie od miejsca wystawienia, lwowska) mieszczka przymyka oko na romans syna ze służącą, bo zatrzymuje to nawykłego do hulaszczego trybu życia młodzieńca w domu. Kiedy jednak dziew­czyna zachodzi w ciążę, Dulska bez skrupułów wydala ją, obdarowując kwotą, która w jej rodzinnych stronach starczy za posag. Pozostaje tylko stłumić bunt niefortun­nego kochanka, który gotów jest się żenić ze służącą... Zarysowana przez Zapolską sytuacja sceniczna staje się doskonałą okazją, by jednostkowy portret pani Dulskiej zuniwersalizować, dając obraz jeśli nie całej klasy spo­łecznej, to pokaźnego jej odłamu - z grą pozorów, groźną nawet w lustrze satyry, jako obowiązującym stylem bycia. Powszechność utrwalonych przez Zapolską zachowań, jak i walory scenicznie utworu, podtrzymują aktualność sztuki, od blisko stu lat znajdującej widzów nie tylko w polskich teatrach.

Źródło: "Słownik Adaptacji Filmowych" (Andrzej Kołodyński, Konrad J. Zarębski), Wydawnictwo Park Sp. z o.o, Bielsko-Biała 2005

Ukryj streszczenie