Przedstawienia

Akcja "Pigmaliona" rozgrywa się w Londynie na początku XX w., tytuł nawiązuje do greckiego mitu o królu Cypru, który zakochał się w wyrzeźbionym przez siebie posągu i prosił Afrodytę o identyczną kobietę za żonę, a bogini ożywiła posąg. W tekście George'a Bernarda Shawa dwuznaczna sława Pigmaliona spływa na językoznawcę, profesora Higginsa, który zakłada się z pułkowni­kiem Pickeringiem, że potrafi zamienić kwiaciarkę Elizę Doolittle w damę, nauczywszy ją poprawnej angielszczyzny. Wkrótce podczas podwieczorku u matki Higginsa Eliza robi znakomite wrażenie - jej postępy są znaczne. Obserwujący dziewczynę dandys Fred nie kryje swej fascynacji. Mija pół roku, nadchodzi czas ostatecznej próby: bal u ambasadora. Dla nikogo z otoczenia Higginsa, może poza samym profesorem, nie jest tajemnicą, że Eliza czyni to wszystko z miłości do niego. Odniósłszy sukces na balu, zawiedziona dziew­czyna oświadcza, że wychodzi za mąż za Freda. I chociaż profesor w końcu uświadamia sobie swoje uczucie, nie potrafi jej zatrzymać. Poza subtelnie ukazanym wątkiem romantycznym, głównym atutem Pigmaliona jest język, zmieniający się w miarę postępów Elizy. Od chwili swej premiery w 1913 roku komedia nie schodziła z afisza. W chwili nadejścia ery dźwiękowej w kinie wydawała się idealnym materiałem na film.

Źródło: "Słownik Adaptacji Filmowych" (Andrzej Kołodyński, Konrad J. Zarębski), Wydawnictwo Park Sp. z o.o, Bielsko-Biała 2005

Ukryj streszczenie