Przedstawienia

"Sześć postaci scenicznych w poszukiwaniu autora". Kurtyna idzie w górę, na scenie panuje ciemność. Wchodzi dyrektor teatru, aktorzy - zaczyna się przedstawienie. Ukazuje się sześć postaci. Oświadczają, ze są postaciami jakiegoś wyimaginowanego, bliżej nieokreślonego dramatu i noszą w sobie ów dramat, który ich dręczy. Chcieliby go przedstawić, wyrazić, przeżyć. Poszukują autora, który by wyrwał ich z obecnego piekła. Chaotycznie, jedno przez drugie, opowiadają fragmenty swego życia. Powoli epizody, pozornie bez związku, układają się w jedną całość. Treść sztuki jest następująca. Pewnego dnia niemłody już mężczyzna dostrzega, że jego żona, z którą ma syna, nie dorównuje mu umysłowo, a jego podwładny kocha się w niej. Jest to miłość zrodzona z podobieństwa charakterów. Mąż popycha żonę do grzechu - para kochanków odchodzi, aby założyć nielegalny związek. Kobieta ma z kochankiem troje dzieci ( to pozostałe trzy postaci poszukujące autora). Kochanek umiera. Samotna kobieta wraca do miasta, w którym żyje jej mąż. Jej córka, z nędzy i na skutek złych skłonności, zeszła na złą drogę. Pewnego dnia postanawia sprzedać się mężczyźnie, o którym nie wie, że jest mężem jej matki. Do tego jednak nie dochodzi. Mąż, pełen skrupułów, przyjmuje do swego domu żonę i jej dzieci. Od tej chwili życie dziwnej rodziny staje się torturą . Legalnie zrodzony syn patrzy z wyrzutem na troje intruzów i towarzyszącą im kobietę. Dała mu niegdyś życie, ale żadne uczucie go z nią nie łączy. Matka stara się o miłość najstarszego syna, błaga o jedno cieplejsze spojrzenie.. Dziewczyna wstydzi się, że weszła do tego domu, okryta hańbą, usiłuje zrzucić winę na innych. Młodszy syn czuje się samotny i nieszczęśliwy, odbiera więc sobie życie, topiąc równocześnie w sadzawce swą małą siostrzyczkę. Taki jest wątek dramatu. Sześć postaci pragnie, aby ich dzieje zostały odtworzone zgodnie z prawdą. Epizod po epizodzie, przeżywają raz jeszcze przeszłość przed oczami Aktora - prosto, nie scenicznie. Gdy jednak aktorzy z teatralnego zespołu usiłują środkami swego kunsztu oddać te wydarzenia - sześć postaci nie odnajduje w tym spektaklu ani siebie, ani swych tragicznych przeżyć. Wszystko zostało spłycone, stało się sztuczne, fałszywe. I nagle chłopiec odbiera sobie życie strzałem z pistoletu. Czy jest to z góry przygotowane zakończenie dramatu, czy może najwyższy stopień ludzkiego cierpienia? Cały wysiłek aktorów poszedł więc na marne, opisana historia nie znajdzie nigdy odbicia w dziele scenicznym, sześć postaci szukających autora stało się znowu cząstką swego dziwnego świata.

Ukryj streszczenie