Sztuka w 8 scenach
9 postaci
Dramaturgia z morałem. Założeniem wychowawczym sztuki jest ośmieszenie bałaganu i nieróbstwa. Autor poucza jednak bardzo sympatycznie, w rytm zdarzeń komponujących się skłania, lekko i zabawnie. Tekst, z uwagi na obecność licznych piosenek czy scen pantomimicznych, można traktować jako scenariusz widowiska muzycznego.
W mieście Niechciejowie panuje wielki nieporządek. Miasteczko chyli się ku upadkowi, a jego mieszkańcy myślą tylko o spokojnej drzemce. Wszyscy ziewają i śpią, śpią i ziewają. Zrozpaczona Kaczka, jedyna pracowita osoba w Niechciekowie, wzywa na pomoc redaktora Świerszczyka. Świerszczyk przyjeżdża i udaje się z Kaczką na wędrówkę po mieście. Najpierw składają wizytę prezesowi Chrapałko. Chrapałko na widok redaktora usypia. Fryzjer Brudnowąsik zamyka swój zakład. W restauracji pana Knedelka jest nieustanna przerwa obiadowa, a panna Liścik, urzędniczka na poczcie, zasypia ze zmęczenia malując brwi na zielono. Lenistwo udziela się, co gorsze, samemu redaktorowi. Zasypia podczas tej wędrówki i śni mu się taniec kolorowych pierzyn. Kiedy budzi się wreszcie,dochodzi do wniosku, że jedynym ratunkiem jest wymyślenie czegoś bardzo sprytnego.
Obmyślają następującą historię. Kaczka i redaktor Świerszczyk znajdują rzekomo puszkę zawierającą tajemniczą księgę pt, "Co robić, aby nic nie robić". Ryba chwyta haczyk. Mieszkańcy Niechciejowa umierają wprost z ciekawości jaka jest odpowiedź na to pytanie. Świerszczyk i Kaczka zamieniają się w przedziwne skrzydlate monstrum, czarodzieja Kwakwaczka. Celebrują tajemnicze misterium, wydając polecenia mieszkańcom Niechciejowa. Mieszczańcy stosują się posłusznie do wszystkich wymagań, chętnie wykonują rozkazy, byle tylko znać sposób na nieróbstwo. I tym sposobem, w takt zaklęć magicznych, tańczą różne rekwizyty, rzeczy trafiają na swe właściwe miejsca, a Niechciejów zmienia się w schludne i uporządkowane miasteczko. Wówczas dopiero Kaczka i Świerszczyk dekonspirują swoje przebranie. Obywatele Niechciejowa zdążyli jednak polubić pracę tak bardzo; że darują im pomysłowe oszustwo. Kaczka odzyskuje przyjaciół a redaktor Świerszczyk powraca do swych redakcyjnych obowiązków.
Źródło: Informator o repertuarze polskiej współczesnej dramaturgii teatru lalek, Agencja Autorska, Warszawa, 1984
Ukryj streszczenie
