Miłość Orfeusza
Opero-balet w 2 częściach. Libretto: Anna Świrszczyńska; muzyka: Juliusz Łuciuk; choreografia: Teresa Kujawa; scenografia: Marek Dobrowolski.
Prapremiera: Wrocław 23 II 1980, Opera.
Osoby: Orfeusz - Franciszek Knapik; Eurydyka - Maria Kijak; Hermes - Witold Krasuski; Persefona - Ewa Zając; Hades - Waldemar Karst; cerbery, świta Persefony, pasterki i pasterze.
Partie wokalne: Anna Witkowska (Eurydyka) i Robert Woroniecki (Orfeusz).
Część I. Orfeusz wśród pasterzy. Eurydyka i pasterki. Dialog miłosny zakochanych. Śmierć Eurydyki. Opłakiwanie Eurydyki. Część II. Kraina Śmierci (Hades). Wędrówka przez Hades. Walka Orfeusza z Persefona. Eurydyka - Orfeusz - Hermes. Śmierć Eurydyki. Rozpacz Orfeusza.
Libretto jest dokonaną przez samą autorkę przeróbką jej sztuki "Orfeusz" i opracowane zostało przy ścisłej współpracy z kompozytorem, przy czym oboje twórcy położyli szczególny nacisk na wyeksponowanie lirycznych treści.
Temat tragicznej miłości Orfeusza pojawia! się od dawna na scenach baletowych, począwszy od pierwszego baletu F. Hilverdinga w Wiedniu (1752) i "Orfeusza i Eurydyki" J.-G. Noverre'a, muz. F.-J. Deller, Stuttgart 11 II 1763, Teatr dworski ks. Eugeniusza Wirtemberskiego, z udz. G. Vestrisa i Toscanini. Istniało też wiele skróconych wersji baletowych opery Ch.W. Glucka "Orfeusz i Eurydyka", libr. R. de Calzabigi. Pierwszą opracował R. Laban w 1927 w Turynie, następne to: Nowy Jork 22 V 1936, American Ballet, chor. G. Balanchine, sc. P. Czeliczew, w obs. L. Christensen i D. Vane, Londyn 25 V 1941, Vic-Wells Ballet, chor. N. de Valois, sc. S. Fedorowicz, w obs. Helpmann i M. Fonteyn, Paryż 4 XI 1949, Opera Comique, chor. P. van Dijk, sc. J.-D. Malcles, w obs. P. van Dijk i C. Bessy, Londyn 3 II 1953, chor. F. Ashton, sc. S. Fedorowicz; wersja ta składa się z dwóch scen tanecznych: tańca Furii (Orfeusz - A. Grant) i tańca błogosławionych duchów (Eurydyka - S. Beriosova), Wuppertal 21 1975, Wuppertaler Tanzen-semble, chor. P. Bausch, sc. R. Borzik.
Istniało również kilka realizacji choreograficznych poematu symfonicznego "Orfeusz" F. Liszta, m.in. A. Millossa w Operze Wiedeńskiej, 1966, i Ł. Lebiediewa w leningradzkim Teatrze Małym, 1976.
Spośród innych opracowań mitu o Orfeuszu wymienić jeszcze można: "Orfeusz i Eurydyka" ("Orfeus a Eurydika"), muz. T. Andraśovan, libr. i chor. S. Remar, Bratysława 12 III 1949.
"Orfeo", kantata choreograficzna, muz. R. Łupi, chor. J. Charrat, sc. L. Fini, Wenecja 19 IX 1951, Teatro La Fenice, Ballet Janinę Charrat, w obs. M. Misković i J. Charrat.
"Orfeusz" ("Orphee"), dramat choreograficzny w 2 aktach, 8 obrazach, muz. P. Henry, libr. i chor. M. Bejart, sc. R. Kiifner, Liege 17 IX 1958, Theatre Royal, Ballet Theatre de Paris, w obs. M. Bejart, M. Seigneuret i J. Monin (Śmierć).
"Orfeusz" ("Orpheus"), muz. H.W. Henze, libr. E. Bond, chor. W. Forsythe, dek. A. Manthey, kost. J. Herzog, Stuttgart 17 III 1979, Stuttgarter Ballett, w obs. R. Cragun i B. Keil.
Źródło: Przewodnik Baletowy Irena Turska, PWM 1997
Ukryj streszczenie
