Jan Andrzej Zawadzki
ZAWADZKI Jan Andrzej (4 II 1877 Warszawa - 15 XII 1922 Bydgoszcz), śpiewak. Był synem Piotra Z. i Franciszki z Sikorskich. Pracę scen. rozpoczął ok. 1899 w zespole T. Smotryckiego; później występował m.in. w zespołach L. Dobrzańskiego i Cz. Wiśniewskiego, w 1901 w zespole E. Majdrowicza, m. in. w Lublinie (wrzesień), w sez. 1901/02 w warsz. T. Ludowym, w sez. 1902/03 w Sosnowcu w zespole F. Felińskiego, w sez. 1903/04 (do lutego 1904) w T. Polskim w Poznaniu; następnie w T. Ludowym we Lwowie (1904) oraz w zespole J. Myszkowskiego, w 1905 w T. Ludowym w Krakowie, od maja 1906 prawdopodobnie w t. Renaissance w Warszawie, w sez. 1907/08 w zespole J. Myszkowskiego w Lublinie, w sez. 1908/09 u B. Bolesławskiego w Lublinie, a w 1909 u F. Felińskiego w Kielcach. Po I wojnie świat. prowadził w Sosnowcu t. półamatorski. Śpiewał partie tenorowe w operetkach, takie jak: Benon ("Lalka"), Grenicheau ("Dzwony kornewilskie").
Bibl.: Olszewski: Z kronik teatr.; 75 lat T. Pol. w Poznaniu s. 366; Scena pol. 1923 z. 1-3; Mika.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
