Feliks Stradiot
STRADIOT Feliks, Szczęsny (30 V 1877 Przemyśl - ok. 1917 Taszkent), aktor, reżyser. Był mężem -> Sabiny S., potem - Wandy Micińskiej, ojcem -> Aleksandry Micińskiej. W sez. 1892/93 grał u L. Kwiecińskiego w Stanisławowie i Nowym Sączu, a w 1894 u W. Antoniewskiego w Stanisławowie. 8 V 1897 debiutował w t. krak. w roli Piotra Czarnieckiego ("Obrona Częstochowy"), ale nie został zaangażowany. W sez. 1898/99 należał do zespołu W. Powiadowskiego i J. Grodzickiego w Stanisławowie, Brodach, Nowym Sączu i w tym czasie ożenił się z aktorką Sabiną ze Zrębowiczów, 1° v. Gella. Od maja 1899 występował u W. Freilichowej w Piotrkowie, w sez. 1900/01 w Kaliszu u J. Myszkowskiego, w lecie 1901 w T. Ludowym w Warszawie. W 1901-03 należał do zespołu t. pozn., gdzie także reżyserował. W sez. 1903/04 występował u F. Felińskiego w Sosnowcu. W maju 1904 stanął na czele zorganizowanej po wyjeździe Felińskiego "działówki" dającej sporadycznie przedstawienia w Sosnowcu, a w czerwcu 1904 także w Dąbrowie Górniczej. W sez. 1904/05 występował w krak. T. Ludowym i brał udział w wyjazdach zespołu, m.in. do Cieszyna, Białej i Zakopanego; był wówczas również reżyserem. Jesienią 1905 grał w zespole A. Mielewskiego, w 1907 w T. Popularnym we Lwowie. W1911 występował w Galicji w zespole T. Pilarskiego, w 1912 zapewne w T. Małym w Warszawie. Był, jak pisał A. Grzymała-Siedlecki, aktorem cenionym za swe "wytrawne rzemiosło i kult sztuki". Grał m.in. Antosia ("Karpaccy górale"), Wołodyjowskiego ("Hajduczek"), Kirkora ("Balladyna"), Cześnika ("Zemsta"), Wernyhorę ("Wesele"). Podczas I wojny świat. służył w wojsku austriackim. Zmarł w niewoli.
Bibl.: Estreicher: Drużyny s. 9, 11, 14; Grzymała-Siedlecki: Świat aktorski; Olszewski: Z kronik teatr.; Afisze, IS PAN; Mika.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
