Leonia Ogrodzka
OGRODZKA Leonia, także Ogrosska, Agroska, właśc. Apolonia Ogrodnik, zamężna Gołembiowska (ok. 1882 - 30 IX 1963 Warszawa), śpiewaczka. Uczyła się w konserwatorium we Lwowie u W. Wysockiego. 1 III 1903 debiutowała na scenie lwow. T. Miejskiego w partii Siebla ("Faust"). Od maja do sierpnia 1903 występowała w zespole operowym pod dyr. L. Hellera w Krakowie, m.in. w partiach Olgi ("Eugeniusz Oniegin"), Magdaleny ("Rigoletto"). 10 X 1903 wystąpiła w T. Wielkim w Warszawie w partii Loli ("Rycerskość wieśniacza"), a 4 XII tego roku śpiewała Pastuszka ("Tannhauser") i na sez. 1903/04 została zaangażowana do zespołu opery WTR. W następnych latach studiowała śpiew w Mediolanie i występowała we Włoszech. W sez. 1913/14 ponownie śpiewała w warsz. T. Wielkim. Od 1914 występowała przede wszystkim za granicą, gł. na scenach włoskich, m.in. w Turynie (Teatro Regio), Wenecji, Mediolanie, Rzymie a także w Wiedniu, Zagrzebiu, Trieście. Sporadycznie śpiewała także w Polsce, m.in. we Lwowie i Krakowie (na scenach operowych i na koncertach). Występowała także w USA, m.in. w Chicago, Nowym Jorku (1921) - na scenie opery brooklyńskiej i w Manhattan Opera House. 7 IX 1933 gościnnie śpiewała w T. Miejskim w Krakowie. Jak podkreślały recenzje, miała piękny, silny i dźwięczny sopran dramatyczny, doskonale wyszkolony, odznaczała się wybitną muzykalnością. Ważniejsze partie: Halka ("Halka"), Brunhilda ("Walkiria"), Małgorzata ("Faust"), Santuzza ("Rycerskość wieśniacza"), Nedda ("Pajace"), Tosca ("Tosca"), Cho-Cho-San ("Madame Butterfly").
Bibl.: Pajączkowski: Teatr lwow.; Kur. warsz. 1903 nr 281, 1913 nr 271, 292, 1914 nr 125; Życie Warsz. 1963 nr 234; Afisze, IS PAN; Księga recenzji prasowych i fotografii, MT Warszawa sygn. Alb. 10 (tu fot. pryw. i w rolach).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
