Wilhelmina Lewicka
LEWICKA Wilhelmina, zamężna Krogulska (ur. 10 I 1856 - działała do 1902), śpiewaczka. Była córką Antoniego L., żoną -> Władysława Krogulskiego. Wg M. Chomińskiego matka jej była przekupką. Uczennica J. Quattriniego, debiutowała w WTR 31 X 1874 w partii Księżniczki Eboli ("Don Carlos") i od 27 XI tego roku została zaangażowana do zespołu opery. 24 VI 1876 wyszła za mąż za aktora Władysława Krogulskiego, ale wkrótce rozwiodła się z nim, a na scenie, jak się zdaje używała zawsze nazwiska panieńskiego. W WTR występowała w partiach sopranowych i mezzosopranowych w operach i operetkach. Ostatni raz wystąpiła 11 VII 1883 w partii Micaeli ("Carmen"). Następnie wyjechała na dalsze studia śpiewacze do Włoch i w początku 1884 występowała w t. dal Verme w Mediolanie. W czerwcu tego roku przeniosła się do Petersburga i od maja 1885 do ok. 1887 występowała w tamtejszej operze. Od początku 1890 do lipca należała do zespołu opery WTR. Wg W. Krogulskiego miała "głos śliczny, mezzosopranowy, aksamitny". Podkreślano też jej intuicję artyst. oraz umiejętność frazowania. Śpiewała m.in. takie partie jak: Bronia ("Hrabina"), Zofia ("Halka"), Cześnikowa ("Straszny dwór"), Amneris ("Aida"), Anusia ("Wolny strzelec"), Laura ("Gioconda"), Małgorzata ("Faust"). Występowała też czasem w operetkach, m.in. w partii Panny Lange ("Córka pani Angot"). Bibl.: EMTA 1893 nr 530 (il.); Kur. codz. 1870 nr 117, 1876 nr 139; Chomiński; Krogulski. Ikon.: Fot. pryw. i w rolach - MTWarszawa. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
