Adolf Lebrun
LEBRUN Adolf Franciszek Józef (ur. 25 IV 1822 Warszawa - działał do 1866), aktor. Był synem Adama L., majora wojska pol., i Cecylii Karoliny z Dembińskich. Wg S. Krzesińskiego przetrwoniwszy majątek próbował różnych zawodów, a w końcu zaczął występować w teatrze. W 1851 występował w Proszowicach w zespole J. Okońskiego, w sez. 1851/52 w Radomiu u J. Barańskiego, w lecie 1852 w Busku, Solcu i Proszowicach u J. Okońskiego, a w sez. 1852/53 u K. Królikowskiego w Lublinie, Kielcach, Radomiu, Busku, Solcu i Proszowicach, w 1854 w Kaliszu u P. Ratajewicza i w Płocku u L. Kłyszyńskiej, w sez. 1854/55 w Kutnie u F. Stobińskiego, w 1855 w Łowiczu u J. Okońskiego, w sez. 1855/56 w Płocku u F. Stobińskiego i L. Kłyszyńskiej, w 1856 u P. Ratajewicza w Radomiu, w 1857 u L. Kłyszyńskiej w Piotrkowie, w 1860 u P. Ratajewicza w Lublinie i u J. Okońskiego w Proszowicach; następnie do 1866 występował w zespole J. Okońskiego.
Wśród aktorów prowincjonalnych wyróżniał się inteligencją i wykształceniem (np. znał doskonale język francuski). Na scenie odznaczał się dobrą prezencją i naturalnym, swobodnym zachowaniem. Grał najczęściej role salonowe, wojskowych i szlagonów, takie jak: Pysznicki ("Mieszczanie i kmiotki"), Książę Montbazon ("Pajac"), Hrabia ("Pod strychem"), Porucznik ("Krzyżyk złoty"), Duclos ("Wąsy i peruka"), Fryderyk ("Bankocetle przecięte"), Hrabia ("Łobzowianie"), Hrabia de Cerny ("Pamiętniki szatana"). Pan Stefan ("Pan Stefan z Pokucia"). Pisał też poezje, powieści, tłumaczył sztuki teatr. z franc, oraz pisywał recenzje teatr. do "Kuriera Warszawskiego".
Bibl.: Estreicher: Teatra; Krzesiński: Koleje życia s. 338-339, 341, 346, 348-350, 404, 465, 469; Akt urodzenia, katedra Św. Jana Warszawa (wg informacji S. Dąbrowskiego).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
