Osoby

BORYSIEWICZ Eugenia, zamężna Zadrozińska (24 grudnia 1917 Witebsk, obecnie Białoruś – 11 marca 1993 Warszawa),

aktorka. 

Była córką Stefana Borysiewicza i Stefanii z Włodarskich; żoną aktora Wacława Zadrozińskiego (zob. tom 2). W latach II wojny światowej i okupacji niemieckiej mieszkała w Warszawie, była słuchaczką tajnego studia dramatycznego Iwo Galla. Po upadku powstania warszawskiego znalazła się w Piotrkowie Trybunalskim. Tam, w połowie sezonu 1945/46, zaangażowała się do Teatru Województwa Kieleckiego, w czasie jego gościnnych występów w Piotrkowie. Debiutowała w maju 1946 w sztuce Penelopy; z tą sztuką wyjeżdżała na występy do Radomia i Olsztyna, gdzie w Teatrze im. Jaracza pozostała na sezon 1946/47. Od sezonu 1947/48 do końca 1949 grała ponownie w Kielcach w Teatrze im. Żeromskiego, role takie, jak: Maria Antonowna (Rewizor), Laura (Krąg interesów), Lola (Dom otwarty), Margot (Król włóczęgów), Coletta (Powrót Roberta de Flersa i Francisa de Croisseta), Helcia (Strzały na ulicy Długiej), Maria (Cudze dziecko), Żona Ratnikowa (W pewnym mieście). W 1948 zdała eksternistyczny egzamin aktorski. Od stycznia 1950 do końca sezonu 1949/50 grała w Teatrze Syrena w Warszawie, na przykład Pałaszewską (Wodewil warszawski). Później występowała w programach radiowych Zenona Wiktorczyka oraz w różnych zespołach estradowych. W latach 70. wycofała się z pracy artystycznej.

Bibliografia

Almanach 1992/93; Gall s. 112; T. w Kielcach 1944–95; Akt zgonu nr II/507/1993, Arch. USC Warszawa; Akta (fot.), ZASP; Almanach 1944–59.

Ikonografia 

Fot. – ITWarszawa.

Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.