Osoby

DERDZIANKA Małgorzata, właściwie Małgorzata Derda, zamężna Górska, pseudonim Gosia Negro, Małgorzata Negro (26 lipca 1914 Bydgoszcz – 3 maja 1983 Chorzów),

tancerka, śpiewaczka. 

Była córką Jana i Teodory Derdów; żoną śpiewaka Andrzeja Górskiego. W Bydgoszczy ukończyła szkołę średnią i uczyła się tańca pod kierunkiem Władysława Morawskiego, w szkole baletowej przy bydgoskim Teatrze Miejskim. W sezonie 1930/31 występowała w tym teatrze i z jego zespołem w Toruniu oraz Grudziądzu. W 1932 tańczyła i grała w teatrze rewiowym Małe Qui Pro Quo w Warszawie, później w łódzkim Teatrze Popularnym oraz we Lwowie, Wilnie, Krakowie i Poznaniu. W czasie II wojny światowej i okupacji niemieckiej występowała (jako Gosia Negro, M. Negro) w warszawskich jawnych teatrach rewiowych: Stara Mewa, Miraż, Nowy Miraż, Ul, Nowości, Melodia, Figaro, Bohema. 

Pisano, że ma duży temperament sceniczny i talent do ról charakterystycznych, takich jak: Rózia (Porwanie Sabinek), Lodzia (Kobiety nad przepaścią), Joanna (Robert i Bertrand, czyli Dwaj złodzieje). Po wojnie brała udział najpierw w imprezach objazdowych, następnie na dłuższy czas związała się z teatrami w Łodzi. W sezonie 1950/51 w Teatrze Osa zagrała Pałaszewską (Śluby murarskie; czyli Wodewil warszawski) i Holihops (Złote niedole). Od marca 1951 do końca 1953 występowała w Połączonych Teatrach Muzycznych, zaangażowana na  etacie śpiewaczki i tancerki, a po ich rozdzieleniu, w sezonach 1954/55–1957/58 w Teatrze Muzycznym (od 1956 Operetka). 

Występowała w partiach mezzosopranowych i altowych, m.in. takich, jak: Weberowa (Domek trzech dziewcząt), Aranka (Księżniczka czardasza), Junona (Orfeusz w piekle), Kapitolina (Niespokojne szczęście), Donna Ersilia (Donna Juanita). W sezonach 1958/59–1960/61 była solistką-śpiewaczką Operetki Śląskiej w Gliwicach, gdzie już od pierwszych występów cieszyła się uznaniem krytyków. Po premierze Barona cygańskiego (1959), w którym śpiewała partię Mirabelli wymieniano ją wśród

wykonawców świetnie przygotowanych muzycznie i aktorsko.

Występowała też jako Korynna (Nitouche, 1960), Rozalia (Pocałunek Czanity, 1961), Fifi (Czar walca, 1961). W sezonie 1961/62 śpiewała w Operetce w Szczecinie ponownie Mirabellę (Baron cygański) oraz Panią Hairington (Roxy) i Klementynę (Swobodny wiatr). W sezonie 1962/63 wróciła do zespołu Operetki Śląskiej w Gliwicach i występowała do końca 1972/73, m.in. w przedstawieniu jubileuszowym pod tytułem Dziesięć lat naszej Operetki (1962), a później w rolach: Madeleine (Paryskie perfumy, 1962), Anny (Tęcza Finiana, 1963), Lady Bracknell (Mój przyjaciel Bunbury, 1966), Matki Madeleine (Ach, Nicole, 1969), tytułowej Wielkiej Księżny Gerolstein (1969; w roli tej wystąpiła też 13 stycznia 1970 na swoim jubileuszu 35-lecia pracy artystycznej), Marii (Człowiek z La Manczy, 1970), Mrs Old Town (Panna Wodna, 1971). 

Bibliografia

Almanach 1982/83; 10 lat Operetki Śląskiej 1952–62; Kaszyński: Teatr łódz.; Mościcki: Teatry Warszawy 1944–45 (il.); Operetka i T. Muzyczny w Łodzi; XV lat Operetki w Łodzi; Pam. Teatr. 1963 z. 1–4 s. 190, 194, 203; Programy, IS PAN (m.in. „Klub kawalerów”, 1977 na XXV-lecie Operetki Śląskiej s. 21; cyt); Akta (fot.), ZASP; Almanach 1944–59. 

Ikonografia

Fot. – Operetka Śląska Gliwice.

Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.

Biogram w Almanachu Sceny Polskiej

Małgorzata Derdzianka-Górska, pseud. Negro (26 VII 1914 Bydgoszcz - 3 V 1983 Chorzów), tancerka, śpiewaczka. Ukończyła szkołę baletową przy T. Miejskim w Bydgoszczy i od sez. 1930/31 tańczyła na tej scenie oraz w Toruniu i Grudziądzu. W 1932 występowała w warsz. t. Qui-Pro-Quo, w następnych l. w T. Popularnym w Łodzi, w T. Miejskich we Lwowie, Wilnie, Krakowie i Poznaniu. Podczas okupacji niem. w warsz. t. Stara Mewa, Nowy Miraż, Ul, Nowości, Melodia, Figaro, Bohema. Po wyzwoleniu brała udział w imprezach objazdowych, następnie występowała w Łodzi: w T. Osa (sez. 1950/51), Połączonych T. Muzycznych i ich filii - T. Małym (1951-53), w T. Muzycznym i Operetce (1953-58). Od sez, 1958/59 była solistką-śpiewaczką Operetki Śląskiej w Gliwicach. Na sez. 1961/62 przeszła do zespołu Operetki w Szczecinie, po czym wróciła do Gliwic i śpiewała tu do końca sez. 1972/73. W swym repertuarze miała m. in. partie Korynny ("Nitouche" Herve'go), Rozalii ("Pocałunek Czanity" Milutina), Madeleine ("Paryskie perfumy" Offenbacha), Mirabelli ("Baron cygański" Straussa), Pani Harrington ("Roxy" Connersa), Klementyny ("Swobodny wiatr" Dunajewskiego), Księżny Gerolstein ("Wielka księżna Gerolstein" Offenbacha), Mrs Old Town ("Pannna wodna" Lawiny-Swiętochowskiego), Coralliny ("Paganini" Lehara). Źródło: Almanach sceny polskiej 1982/83. Tom XXIV. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1987.