Jadwiga Camillowa
CAMILLOWA Jadwiga, z domu Kanne (1867 Lwów - ok. 1914), śpiewaczka. Uczyła się w szkole A. Paschalis i A. Souvestre'a we Lwowie, u G.B. Lampertiego w Dreźnie, potem w Paryżu. 23 XI 1889 debiutowała w t. lwow. w partii Racheli ("Żydówka"). W kwietniu 1891 śpiewała partię Violetty ("Traviata") w Czerniowcach. 13 VI 1891 wystąpiła po raz pierwszy w Warszawie, również w partii Violetty, potem śpiewała: Łucję ("Łucja z Lammermooru"), Julię ("Romeo i Julia"), Rozynę ("Cyrulik sewilski"), Leonorę ("Trubadur"), Neddę ("Pajace"). Jesienią 1891 wyjechała z A. Myszugą na gościnne występy do Lwowa. W 1892 otrzymała zaproszenie do Pragi i Budapesztu, a w 1893 została zaangażowana do opery dworskiej w Dreźnie. W 1894 śpiewała znów we Lwowie i w Krakowie, a następnie została zaangażowana do opery w Budapeszcie. We wrześniu 1895, po odbyciu dalszych studiów w Paryżu, przybyła do Warszawy na występy gościnne i śpiewała partie Elzy ("Lohengrin") i Łucji ("Łucja z Lammermooru"). Następnie otrzymała ponowne engagement do Drezna wraz z I. Warmuthem i G. Górskim. W 1898 wróciła do Lwowa; w 1901 śpiewała jeszcze Łucję w t. lwowskim. Potem udzielała lekcji śpiewu we Lwowie; w 1902 prowadziła szkołę śpiewu w Krakowie, wkrótce jednak przeniosła się na stałe do Lwowa i w 1903-14 sporadycznie występowała w operze lwowskiej. Posiadała dobre warunki scen. oraz silny głos o rozległej skali (sopran dram.); Wł. Bogusławski porównywał go do głosu M. Sembrich-Kochańskiej. Bibl.: Okręt s. 370; Pajączkowski: Teatr lwow.; Pepłowski: Teatr we Lwowie II; Reiss: Almanach muz. Krakowa; Webersfeld: Teatr Hellera s. 35; EMTA 1891 nr 330, 451, 1895 nr 40 (il.), 464, 477; Kur. codz. 1893 nr 27, 1895 nr 264; Kur. warsz. 1891 nr 158; Krogulski. Ikon.: Fot. pryw. i w rolach - Bibl. Jagiell. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
